Psychologia kliniczna

Jeszcze do niedawna twierdzono, że komórki w mózgu się nie regenerują. Teraz już wiemy, że komórki w sercu, mózgu, wątrobie regenerują się. Jest to jednak nadal możliwe na poziomie badań eksperymentalnych. Niektóre choroby nieuleczalne (np. rak, skleroza, choroba Parkinsona) być może tą drogą będą mogły być leczone. Jest to absolutna rewolucja.
Regeneracja mózgu przez uczenie się
Mowa chorego z uszkodzeniem mózgu może być bardzo zniekształcona. Badanie tomograficzne pozwala na ukazanie miejsca, w którym mózg pacjenta został uszkodzony. Np. ubytki po lewej stronie mózgu w okolicy odpowiedzialnej za powstawanie mowy wyjaśniają zaburzenia mowy chorego po urazie mózgu. Po urazie mózgu pacjenci nie mogą odszukać właściwych słów, używają własnych określeń, tworzą neologizmy. Mają też kłopoty z liczbami. Poza mową zaburzenia mogą dotyczyć widzenia, czucia, koncentracji uwagi, pamięci. Mowa może służyć jako środek w porozumiewaniu się tylko w połączeniu z pamięcią, która umożliwia przechowywanie wypowiadanych pojęć. Słowa oderwane od pojęć są pozbawione sensu. Pamięć nie jest związana z pojedynczą częścią mózgu, jedynie gromadzenie nowych informacji wymaga zaangażowania określonego obszaru mózgu. Proces przypominania przebiega jednocześnie w wielu okolicach mózgu.
Tylko przy elastyczności umysłu nauka i rozmyślanie mogą być procesami twórczymi. Twórcze zdobywanie wiedzy pozwala mózgowi przyswoić sobie takie pojęcia jak: poznanie, świadomość. Celom tym służą miliardy komórek nerwowych oraz wielotysięczne połączenia między nimi.
Habituacja jako forma uczenia się
Przyzwyczajanie się jest podstawową postacią nauki życia. Podłożem tego zjawiska są zmiany zachodzące w komórkach nerwowych. Kiedy np. receptory dotyku są pobudzone przez dłuższy czas w ten sam sposób – ich wrażliwość maleje. Zasady funkcjonowania układu nerwowego umożliwiają szybką adaptację w zadziwiająco prosty sposób. Nie wszystkie bodźce napływające z otoczenia są jednakowo ważne dla człowieka. Pewien typ komórek wychwytuje bodźce i przekazuje dalej jako samoistne impulsy, inny rodzaj komórek nerwowych odpowiada za wyzwolenie reakcji przewodzenia. Trzeci rodzaj komórek wpływa modyfikująco na przebieg tego procesu.