jest zwyrodnieniową chorotąmózgu o nieznanej etiologii:rozpoczyna się zwykle w dość późnym wieku.
Od. samoistnej, czyli pierwotnej choroby Parkinscna odróżnia się zespołami parkin-.
sonuidalnymi po:zapaleniu mózgu, po zatruciach i lekach(neuroleptykacw przebiegu miażdżycy naczyń mózgowych itd.
Niektórzy autorzy są zdania, że tzw.parki n sen i zm mi ażdży cewy może.
być chorobą Parkinsuna występującą u osób z miażdżycą tętnic mózgowych.
Z punktu widzenia pawmechanizmu uważa się, że wszystkie środki blokujące..
receptory 1, (w układzie dopaminergicznym)mogą wywołać ten zespół.
Zmiany.
patomor(alogiczne są zlokalizowane w istocie czarnej i prążkowiu(układ nigrostriatalngy).
Przypuszcza się, że w patzgenezie choroby odgrywa rolę zmniejszenie się liczby receptorów dopamincwych w wymienionych strukturach.
Dochodzi do niedoboru lcpaminy.
Obraz kliniczny jest na tyle charakterystyczny, że nie powinno być trudności diagnostycznych.
Objawy podstawowe to drżenie(rąk, głowy i tułowia), wzrost napięcia mięśniowego i hipokinezja, chud drobnymi krokami, brak ruchów balansowania kończyn, postawa pochylona do przodu.
Z innych objawów neurologicznych mogą wystąpić:pro-, retro-i lateropulsja, palilalia, logoklonia(mowa chorych staje się stopniowo coraz mniej wyraźna), zaburzenia pisma mikrografia i paligrafia.
Często występuje też akatyzja.
Prawie zawsze stwierdza się objawy wegetatywne:łojotok(twarz naoliwiona), ślinotok, wzmożona potliwość.
Zaburzenia psychiczne(otępienie i zaburzenia charakterologiczne występują u większości chorych-do BO%).
U niektórych pacjentów stwierdza się wspó(występowanie objawów choroby Alzheimera(objawy korowe), w takich przypadkach obserwuje się głębsze objawy zespzłu otępieniowego.
Charakterystyczne są czyny impulsywne, duża drażliwość i nieuzymanie afektu.
Zdarzają się powikłania depresją i zespołami psychotycznymi(urojeniowymi i halucynozami).
Leczenie w chorobie Parkinsona ma charakter objawowy.
Ze środków farmakologicznych stosuje się leki przeciwparkinsonowskie(antycholinergiczne)i zwiększające aktywność receptora dopaminergicznegu(L-Dupa).
Próby wszczepienia lu mózgu chorego komórek wytwarzających dopaminę dają pewną nadzieję, ale podejmowane są w nielicznych ośrodkach neurochirurgicznych na świecie.
Rokowanie jest niepomyślne ze względu na postępujący charakter choroby. Lepsze rokowanie dotyczy wtórnych zespołów parkinsonzwskich.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- logoklonia
- drzączka zaburzenie
- parkinson psychologia kliniczna