Kości pojawiły się gdy organizmy wyszły z wody. Powodem było prawo ciążenia. Na lądzie ciało musi podtrzymywać pancerz lub szkielet. Organizmy morskie : muszle, skorupy i szkielety. Szkielet zewnętrzny – wytworzenie stawów, szczęk, a także opuszczenie wody – owady (najliczniejsza grupa organizmów lądowych). Lancetnik – szczątkowa struna grzbietowa : pochodzenie wszystkich kręgowców z człowiekiem włącznie wiąże się z tym zwierzęciem. Kości ptaków – puste w środku pozwoliły pokonać siłę ciężkości wzbić się w powietrze. Mimo dużej różnorodności kości zwierząt wykazują wiele cech wspólnych. Wraz z człowiekiem pojawia się nowość : chód i bieg w pozycji pionowej. Cały ciężar ciała opiera się na dwóch małych powierzchniach, wymaga to stałego równoważenia ciężaru ciała, aby wytrzymało swą pozycję. Ludzie potrafią tego dokonać, bo mają cały układ mięśni, stawów, ścięgien, nerwów które zapewniają równowagę i stale korygują pozycję ciała. Pozycja ta uwolniła ręce człowieka, dzięki czemu mógł budować świat.
Rozwój kości w życiu jednostkowym.
Chrząstka jest przodkiem kości. W okresie płodowym cały szkielet człowieka jest zbudowany z tkanki chrzęstnej. Kości są wytwarzane później. Dzięki aktywności ośrodków kostnienia chrząstka jest stopniowo wymieniana na kość od środka ku krańcom lub odwrotnie. W czasie wzrastania w szkielecie zostają zachowane resztki tkanki chrzęstnej aby w razie potrzeby mogły być wykorzystane takie jej właściwości jak elastyczność. Tkanka ta doskonale amortyzuje wstrząsy (np.: tkanka chrzęstna między kręgowa popularnie zwana dyskami). Kręgi są niezwykle ważne, ponieważ w pozycji pionowej znaczną część ciężaru ciała dźwiga kręgosłup. Dyski pokrywa tkanka złożona z włókien i chrząstki, a wnętrze wypełnia miękka miazga. W skład dysków wchodzi chrząstka specjalnego rodzaju – budowa jej jest podobna do kości. Zawiera włókna i substancję międzykomórkową, która nie jest zwapniała w odróżnieniu od kości. Zdolność do regeneracji widać dobrze w przypadku złamania kości. Ubytki zostają odbudowane. Pozostają nierówne krawędzie które wyrównują się dopiero z czasem. Rozwój kości pobudzany jest mechanicznie. Kości stanowią miejsce zaczepienia dla mięśni. To zaczepienie umożliwiają włókna tkanki łączne zwane ścięgnami. Kość jest żywą tkanką, która wymaga ciągłej uwagi i troski o ich stan zdrowia. Układ mięśniowy – odpowiedzialny za trzymanie pionowej postawy ciała i motoryczność człowieka. Mięsień jest wiązką włókien przystosowanych do zmieniających się czynności efektorowych i działa antagonistycznie: zginacz – prostownik. W naszym organizmie występują trzy rodzaje mięśni: mięśnie prążkowane rąk i nóg, mięśnie gładkie (narządy trawienne, naczynia krwionośne), mięsień sercowy. Układ mięśniowy współpracuje ze wszystkimi pozostałymi układami w naszym organizmie.
Układ oddechowy.
Centralnym narządem układu oddechowego są płuca. osłonięte w klatce piersiowej żebrami i mięśniami, które chronią płuca przed urazami i czynią cały ten układ elastyczny. Dzięki mięśniom oddechowym żebra ponadto powiększają przestrzeń potrzebną płucom do oddychania (płuca kobiety mogą pomieścić ok. 6,5, a mężczyzny ok. 7,5 litra powietrza.
Charakterystyka układu oddechowego.
Wykonujemy od 12 do 15 oddechów na minutę. Taka ilość powietrza zapewnia utlenowanie 300 milionów litrów krwi. Płuca poza oddychaniem wykonują wiele innych czynności. Języczek podniebienny – taki wyrostek tkanki przy wejściu do gardła jest częściowo odpowiedzialny za chrapanie. Poniżej krtani jest ważne rozwidlenie kanałów. Jeden prowadzi do przełyku, żołądka; a drugi do płuc. Istnieje rodzaj zastawki zwanej nagłośnią która pokarm i powietrze wysyła różnymi drogami.