W tylnej części jamy ustnej znajduje się połączenie z nosem. Wiele cząsteczek spożywanych substancji dostaje się tą drogą do okolic węchowych uzupełniając doznania smakowe z wrażeniami węchowymi odbieranymi bezpośrednio przez nos. Oba zmysły działają niezależnie, a impulsy z komórek węchowych i smakowych docierają do dwóch różnych obszarów mózgowych. Jednak tam ulegają integracji tworząc ogólne wrażenie smaku potrawy.
W górnej części jamy nosowej znajduje się ok. 20mln komórek nabłonka węchowego. Komórki te przypominają ośmiornice z wieloma mackami, wychwytują znajdujące się w powietrzu cząsteczki, które osiadają wśród rozgałęzień śluzówki, co wywołuje reakcję błon komórek nerwowych nabłonka. Wewnątrz wypustek znajduje się gęsta sieć cienkich kanalików zwanych mikrotubulami. Reakcje zachodzące tych komórek są przekształcane w sygnały chemiczne, które wzbudzają impulsy nerwowe przekazywane do pierwotnych ośrodków w mózgu. Cały ten system pracuje bez przerwy, choć czasem mózg ignoruje dochodzące sygnały np. gdy przestajemy odczuwać jakiś zapach w przesyconym nim pokoju. Z biegiem lat system się degeneruje. Istnieje siedem podstawowych zapachów: kamforowy, bagienny, kwitowy, mentolowy, eteryczny, przypalony, gnilny. Te siedem podstawowych zapachów tworzy w kombinacjach wszystkie inne.