Åšwiadome skrócenie ‘zycia umierajÄ…cemu jest z punktu widzenia prawa zakazane.
Zadaniem lekarza jest leczyć i utrzymywać chorego przy życiu. W praktyce chirurgicznej bardzo czÄ™sto stajemy w sytuacjach ekstremalnych, kiedy wÅ‚aÅ›ciwa, szybka decyzja poparta odpowiednim rozpoznaniem i wÅ‚aÅ›ciwe wykonanym zabiegiem, jest w stanie odwrócić narastajÄ…cy postÄ™p choroby. W odniesieniu jednak do niektórych stanów, chodzi tu głównie o nowotwory zÅ‚oÅ›liwe z przerzutami, nie jesteÅ›my w stanie wiele pomóc. W tych sytuacjach, u niektórych chorych, zachodzi konieczność stosowania coraz to wyższych dawek Å›rodków narkotycznych. W stanie agonii przedÅ‚użanie aktu umierania nie jest celowe. W emitowanym przed laty przez polskÄ… telewizjÄ™ niemieckim serialu “Schwarzwaldklinik”, wÅ›ród dyskutujÄ…cych lekarzy, na temat takich ekstremalnych sytuacji padÅ‚o z ust profesora stwierdzenie “ObowiÄ…zkiem lekarza jest przedÅ‚użać źycie a nie przedÅ‚użać umieranie”. Stosowanie zabiegów reanimacyjnych wobec nieuchronnej Å›mierci nie może być celem dziaÅ‚ania. W tych razach zadaniem lekarza jest uczynić koniec życia chorego możliwie wolnym od cierpieÅ„. WÅ‚aÅ›ciwa w tym wypadku pomoc, to pomoc w umieraniu.
Sytuacje, o których mowa dotyczą najczęściej nieuleczalnie chorych,
oczekujÄ…cych od nas nie tylko pomocy w chorobie ale też słów otuchy i dajÄ…cych jakÄ…Å› iskrÄ™ nadziei na przeżycie. Pojawia siÄ™ tutaj trudne, w naszej polskiej rzeczywistoÅ›ci, zagadnienie – mówienia choremu prawdy o stanie jego zdrowia. Dotyczy to głównie chorych z nowotworami zÅ‚oÅ›liwymi, z którymi chirurdzy majÄ… do czynienia niezwykle czÄ™sto. Walka z tymi chorobami odbywa siÄ™ przy pomocy posiadanej wiedzy i najnowszych zdobyczy techniki medycznej, metod operacyjnych, w atmosferze spokoju i powagi. Tak też winien przebiegać dalszy ciÄ…g naszego postÄ™powania, kiedy nasze dziaÅ‚ania, w ocenie chorych, ich rodzin i naszej, sÄ… dalekie od spodziewanych. Wtedy rodzÄ… siÄ™ wÄ…tpliwoÅ›ci i oczekiwania na wyjaÅ›nienie braku poprawy, czy wrÄ™cz postÄ™pu choroby. Ma to miejsce np. w rozsianym procesie nowotworowym
32
jamy brzusznej, kiedy operacja ograniczyła się wyłącznie do jej otwarcia, czy pobrania wycinków. Informacja, której chory oczekuje winna być dobrana indywidualnie do psychiki chorego (5).
Zdążając do powiedzenia prawdy choremu wypada ujawnić takie jej fragmenty, których on oczekuje, potrzebuje i które może spokojnie przyjąć. Każda informacja, w podobnych sytuacjach, może mieć moc krzepiącą, budzącą nadzieję, bądź może zabić. W praktyce niezwykle rzadko spotyka się chorych, którzy chcieliby znać całą prawdę o swojej chorobie, nie rokującej wyleczenia.
Przedstawiona prawda, w sposób najbardziej oglÄ™dny i umiejÄ™tny najczęściej powoduje reakcje trudne do przewidzenia od kompletnego psychicznego zaÅ‚amania do targniÄ™cia siÄ™ na wÅ‚asne ‘zycie. ObowiÄ…zkiem nas, chirurgów jak i lekarzy innych specjalnoÅ›ci jest dokÅ‚adne informowanie rodziny o stanie zdrowia chorego i niepomyÅ›lnym rokowaniu (5).
Mówienie prawdy choremu jest koniecznoÅ›ciÄ… moralnÄ… i ‘zyciowÄ…, lecz czas i sposób jej podania ma na celu nie odebranie im resztek nadziei i uwarunkowany jest wieloma aspektami natury moralnej i ludzkiej.
Postawa lekarza w dyskusji na temat filozofii medycznej polega na tym, iż nie zważając na przyjęte teorie filozoficzne stara się wysnuć wniosek praktyczny, nadający się do stosowania w praktyce lekarskiej. Tak rzecz się ma i w powyższych rozważaniach.
Wśród wielu osobliwości oddziałów chirurgicznych znaczące miejsce zajmuje zagadnienie informowania chorych o stanie ich choroby. Chory oczekujący na operację pragnie wiedzieć nie tylko istotę swego schorzenia, ale również powikłania związane z planowanym zabiegiem operacyjnym, czy też problem całkowitego iub częściowego wyleczenia. W tej sytuacji niezwykle istotna jest stosowna i spokojna rozmowa, jaką należy przeprowadzić z chorym przed operacją. Jest to niełatwe zadanie. Wszelkie wyjaśnienia winny być
33
prawdziwe, natomiast nie koniecznie należy wszystko powiedzieć o danej
chorobie. Taka rozmowa winna przebiegać z użyciem odpowiednich słów, z zachowaniem właściwego zakresu informacji bez przesadnych obietnic o radykalnej poprawie zdrowia po zabiegu. Dotychczasowe badania w tym zakresie wskazują, że chirurdzy nie dość uwagi poświęcają przedoperacyjnym
informacjom, bardziej wyczerpująco udzielając wskazówek chorym przed wypisem do domu (6).
Powyższe refleksje mają charakter rozważań nad wielowątkowymi
problemami z jakimi spotyka się chirurg w swojej codziennej pracy. Niezwykle łatwo pewne rzeczy pominąć lub starać się nie zauważać, narażając się niekiedy
na krytyczne, mniej lub bardziej zasadne uwagi. Jakże łatwo o potknięcia.
Chirurgia jest zawodem, w którym należy się stale doskonalić, wciąż trzeba się uczyć, uzupełniać swoje wiadomości, zdobywać nowe.
Rozwój chirurgii jest tak niezwykły i dynamiczny, że trudno za nim
nadążyć. Można łatwo pozostać w tyle. Techniczny postęp chirurgii wymaga też stosownych rozwiązań organizacyjnych, poprawy warunków pracy i modernizacji oddziałów chirurgicznych i szpitali jako całości. Odpowiednie
zmiany dotyczyć muszą też nauczania chirurgii.
Wszystko się zmienia: technika, aparatura, możliwości i zakres
dziaÅ‚ania chirurga… ale nie zmienia siÄ™ odwieczny problem – lekarz – wobec cierpienia czÅ‚owieka. Odpowiednia w tym postawa musi mieć podstawowe znaczenie w filozofii naszej specjalnoÅ›ci. A wiÄ™c nie tylko skalpelem… tak przekazali nam nasi Mistrzowie.
Inne tematy, które mogą cię zainteresować:
Czynniki kulturowe mogą niekiedy decydować o wyborze środka.
Mechanizm etykietowania społecznego
Uwarunkowania przyczynowe używania środków psychoaktywnych.
Zaburzenia psychiczne spowodowane używaniem środków psychoaktywnych.
Encefalopatia dializowanych może być podłożem powikłań psychotycznych.
Choroby nowotworowe są często przyczyną zaburzeń psychicznych.
Nie istnieje pojęcie psychozy menstruacyjnej".
W pustaci napadowej
Matołectwo endemiczne
Chcesz dodać swoje ogłoszenie na Defipedii? Wyślij nam informacje wylistowane w sekcji Dodanie ogłoszenia.
July 10, 2010
·
Opublikowano w: Psychologia kliniczna