c. Taktyka psychoterapii – Psychologia kliniczna

c. Taktyka psychoterapii

DoÅ›wiadczony psychoterapeuta posiada pewien zespół reguÅ‚ postÄ™powania, pozwalajÄ…cy mu w stosunku do poszczególnych pacjentów ustalić plan oddziaÅ‚ywania psychoterapeutycznego Ten plan dziaÅ‚ania można nazwać taktykÄ… psychoterapii. Obejmuje ona zwykle wiÄ™cej niż jeden z wymienionych poprzednio mechanizmów oddziaÅ‚ywania leczniczego, a wybór ich i kolejność stosowania zależy od konkretnego przypadku. Na przykÅ‚ad, w stosunku do pacjenta bardzo przygnÄ™bionego psychoterapeuta ‘ może zastosować najpierw terapiÄ™ podtrzymujÄ…cÄ… i pewne zabiegi powierzchowne, majÄ…ce na celu przyniesienie mu ulgi i stworzenie w ten sposób podatnego gruntu dla psychoterapii głębokiej, wymagajÄ…cej pewnego spokoju i postawy bardziej refleksyjnej. Zabiegi powierzchowne mogÄ… obejmować odreagowanie napięć, pewne ćwiczenia relaksowe itp. Jednakże w stosunku do innego pacjenta, np. takiego, który traktuje psychoterapiÄ™-na wzór terapii lekarskiej-jako poddanie siÄ™ pewnym za- • biegom, majÄ…cym mu pomóc bez aktywnego udziaÅ‚u z jego strony, tak jak zażycie lekarstwa czy zabieg fizykoterapeutyczny, tego rodzaju taktyka byÅ‚aby błędna. Przyniesienie pacjentowi ulgi nie byÅ‚oby równoznaczne z wyprostowaniem jego wadliwej postawy życiowej, bÄ™dÄ…cej zasadniczÄ… przyczynÄ… trudnoÅ›ci, które napotyka w życiu i które sÄ… źródÅ‚ami ustawicznego stressu. W tych przypadkach wiÄ™c doÅ›wiadczeni psycho-terapeuci wolÄ… zaczynać od terapii głębokiej.
135

Do taktyki psychoterapii należy też wybór, czy w danym wypadku należy stosować terapiÄ™ indywidualnÄ…, czy też raczej grupowÄ…. TerapiÄ™ grupowÄ… przeprowadza siÄ™ w zespole kilku lub kilkunastu chorych. IstotÄ… jej jest swobodna dyskusja nad różnymi problemami, przechodzÄ…ca stopniowo w omawianie wÅ‚asnych problemów życiowych i trudnoÅ›ci. PodstawÄ… dyskusji mogÄ… być np. trudnoÅ›ci jakiegoÅ› zupeÅ‚nie nieznanego pacjenta, który nie należy do tej grupy i nawet już nie przebywa w szpitalu. Przedstawia je psycholog kierujÄ…cy terapiÄ… czy psychiatra, zachÄ™cajÄ…c do omówienia tego, co jest istotÄ… trudnoÅ›ci, i zastanowienia siÄ™ nad tym, jak można by pomóc temu czÅ‚owiekowi. Dyskusja taka Å‚atwo przechodzi w omawianie wÅ‚asnych problemów pacjenta. PodkreÅ›la siÄ™, że w czasie dyskusji terapeuta pozostaje w cieniu, tak aby jej przebieg byÅ‚ możliwie spontaniczny, ingeruje tylko wtedy, gdy np. dochodzi do jakichÅ› nieporozumieÅ„, które zakłócajÄ… spokojny tok rozmowy i mogÅ‚yby stać siÄ™ dla pacjentów przyczynÄ… dodatkowych urazów; ponadto – zgodnie z zasadÄ… “psychoterapii niekierowanej”-wyraźnie formuÅ‚uje pewne niejasne wypowiedzi, podsumowuje je, zachÄ™ca do dyskusji itd. Niektórzy łączyli terapiÄ™ grupowÄ… z elementami techniki “psychodramy”, wprowadzonej przez Moreno (1947; por. Shaffer G. W. i Lazarus E. S., 1952, s. 404). Technika ta polega na tym, że jeden z pacjentów ma grać pewnÄ… rolÄ™ w odpowiednio dobranej sytuacji, w której ponadto biorÄ… udziaÅ‚ poinstruowani przez terapeutÄ™ asystenci. SytuacjÄ™ i rolÄ™ pacjent może sobie wybrać albo sam, albo też mogÄ… one mu być narzucone zgodnie z planem oddziaÅ‚ywaÅ„ terapeutycznych.
Psychoterapia grupowa ma szereg zalet, których nie ma terapia indywidualna: l) pacjent znajduje siÄ™ itu w naturalnej sytuacji spoÅ‚ecznej, w której dowiaduje siÄ™, że jego problemy i trudnoÅ›ci życiowe nie sÄ… czymÅ› niezwykÅ‚ym i wyjÄ…tkowym, ma możność porównania ich z trudnoÅ›ciami innych; 2) znajduje siÄ™ w interakcji z wiÄ™kszÄ… grupÄ…, co pozwala mu pozbyć siÄ™ poczucia izolacji, zwalczyć niepewność siebie, poczuć siÄ™ włączonym w zespół; 3) czuje siÄ™ bardziej samodzielny i mniej zależny od terapeuty; dla niektórych jest to sprawa bardzo istotna, i wreszcie 4) terapia grupowa daje możliwość treningu spoÅ‚ecznego, nie tylko w korzystaniu z pomocy, ale też w udzielaniu pomocy innym, czego nie ma w terapii indywidualnej. Poza tym podkreÅ›la siÄ™, że leczenie grupy chorych jest bardziej ekonomiczne od indywidualnego, co jest sprawÄ… szcze– gólnie ważnÄ… tam, gdzie liczba osób, które mogÄ… prowadzić psychoterapiÄ™, jest ograniczona.
PsychoterapiÄ™ grupowÄ… stosuje siÄ™ zwykle tylko jako element taktyki psychoterapeutycznej, łączÄ…c jÄ… w rozmaity sposób z terapiÄ… indywidualnÄ… – zależnie od typu pacjenta, od jego aktualnego stanu itd. Do ogólnej taktyki terapeutycznej włączone sÄ… również terapia pracÄ…, terapia rozrywkowa itd.

Inne tematy, które mogą cię zainteresować:

Naprzemienne przyjmowanie środków psychoaktywnych.
Lotne rozpuszczalniki organiczne(środki wziewne).
Nikotyna.
Psychodeliki i wyobraźnia
Halucynogeny.
Inne środki niż kokaina, w tym amfetaminy, o działaniu pobudzającym.
Kokaina.
Stymulacja mózgu a stany świadomości
Stan przewlekłego zatrucia charakteryzuje się niezbornością ruchową, agresywnością, zmiennością nastroju, aż do dysforii.
Åšrodki nasenne i uspokajajÄ…ce.

Chcesz dodać swoje ogłoszenie na Defipedii? Wyślij nam informacje wylistowane w sekcji Dodanie ogłoszenia.

 June 15, 2010 ·  
 Opublikowano w: Psychologia kliniczna