“Obraz kliniczny”
przypadku pokazuje nam, jaki badany jest i jakie ma problemy życiowe, których z tych czy innych powodów nie umie (czy nie chce) poprawnie rozwiÄ…zać. Drugie zagadnienie, na jakie dajÄ… odpowiedź metody kliniczne, dotyczy genezy takiego stanu rzeczy; jak doszÅ‚o do tego, że przed badanym stanęły takie wÅ‚aÅ›nie problemy i jakie czynniki uwarunkowaÅ‚y takie a nie inne trudnoÅ›ci w ich rozwiÄ…zywaniu. Opieramy siÄ™ tu na danych życiorysu psychologicznego. ZnajÄ…c ogólne prawa, wedÅ‚ug których ksztaÅ‚tuje siÄ™ i deformuje osobowość, szukamy w historii osobnika czynników wyjaÅ›niajÄ…cych stwierdzony “obraz kliniczny”. Zwraca siÄ™ tu uwagÄ™ zarówno na dane, które mogÄ… stanowić poszlaki co do pewnych wrodzonych wad organicznych lub nabytych organicznych defektów (znacznie opóźniony rozwój fizyczny, opóźniony rozwój mowy, wypadki i choroby itp.), przede wszystkim jednak na szczególnie ważne dla diagnozy psychologicznej spoÅ‚eczne interakcje badanego w rodzinie, a potem w szkole, z rówieÅ›nikami, osobnikami pÅ‚ci odmiennej itd. Psycholog musi ocenić, jak wpÅ‚ynęły na badanego bÅ‚Ä™dy wychowawcze, stosunki szkolne i w jakim stopniu obecne zaburzenia mogÄ… być wyjaÅ›nione wynikajÄ…cymi z tamtych źródeÅ‚ deformacjami osobowoÅ›ci.
Wyjaśnienie genezy obserwowanych zaburzeń za pomocą takich czy innych czynników oddziałujących w przeszłości na badanego nieraz budzi u psychologów wątpliwości. Na przykład, szereg badań wskazuje, że
88
89
osoby mające skłonności przestępcze pochodzą w znacznej liczbie przypadków z rodzin pijackich, mało kulturalnych, brutalnych itp. Jest również pewna liczba osób, które pochodzą z takich samych rodzin, a jednak nie weszły na drogę przestępstwa. Czy więc rzeczywiście mamy prawo przypisywać skłonności przestępcze temu czynnikowi? (por. Shaffer G. W. i Lazarus E. S., 1952, s. 77). Tak samo-jak wynika z wielu badań- więcej zaburzeń zachowania występuje u osób pochodzących z rodzin rozbitych niż z rodzin żyjących harmonijnie. A jednak są też ludzie, którzy pochodzą z rodzin rozbitych i nie wykazują żadnych zaburzeń. Wydaje się, że zaburzenia zachowania są uwarunkowane zawsze wieloczynnikowo, z tym że czynniki szkodliwe mogą się sumować, a czasem ulec kompensacji przez inne pozytywne, przeciwdziałające ich wpływowi. Dokładniejsze poznanie tych spraw zależy-jak już wspomniano-od badań naukowych, do których odpowiednio zebrane życiorysy mogą dostarczyć niezwykle cennego materiału (por. Zubin; W: Shaffer i Lazarus, 1952, s. 78).
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- przypadek rodziny psychologia kliniczna podział na czynniki
Inne tematy, które mogą cię zainteresować:
Pamięć długotrwała
Pamięć operacyjna
Mózg i umysł
Nos.
Układ smakowy i węchowy.
Układ słuchowy.
Zmysły - agendy mózgu
Poród czyli początek życia samodzielnego
Mechanizm determinacji płci
Chcesz dodać swoje ogłoszenie na Defipedii? Wyślij nam informacje wylistowane w sekcji Dodanie ogłoszenia.
June 11, 2010
·
Opublikowano w: Psychologia kliniczna