Niekiedy dołączają się do tego nagłe napady gniewu, agresja słowna i fizyczna.
Wszystko to sprzyja naruszeniu prawa.
Gdyby przyjąć czysto medyczny punkt widzenia, to część z tych osób nie odpowiadałaby za swoje czyny lub też ich odpowiedzialność byłaby znacznie ograniczona.
Prawodawca wychodzi z założenia, że każdy zna działanie alkoholu, jeśli nawet nie z własnych doświadczeń, to z obserwacji otoczenia.
A więc każdy może przewidzieć lub co najmniej powinien przewidzieć, jakie mogą być skutki nadużywania alkoholu.
Często zresztą pije się alkohol, aby uzyskać stan, luzu”, beztroski, poczucia mocy czy odprężenia.
Jeszcze wyraźniejsze jest to przy używaniu narkotyków lub innych środków uzależniających.
Właśnie, aby uzyskać stan euforii, ekstazy lub wywołać halucynacje, zażywa się te środki.
Oczywiście ś 3 ma zastosowanie przy tzw. prostym upojeniu alkoholowym.
Inaczej należy orzekać w przypadkach upojenia niezwykłego, skomplikowanego, na podłożu patologicznym.
Inne będą też podstawy orzekania przy występowaniu wyraźnego uzależnienia ze zmianami psychicznymi, u osób z uszkodzeniem o u n. czy też cierpiących na inne zaburzenia psychiczne, ale dokonujących przestępstw pod wpływem alkoholu.
Wtedy decydująca będzie ogólna ocena stanu zdrowia psychicznego.
Alkohol w tym przypadku jest jedynie czynnikiem towarzyszącym.
W przypadku psychoz alkoholowych, takich jak delirium rremzns, obłęd zazdrości, halucynoza czy reż innych orzeka się oczywiście niepoczytalność.
Bardziej skomplikowane jest to w przypadku narkomanii.
Jeśli człowiek dokonujący przestępstwa nie jest jeszcze uzależniony, to należy przyjąć poczytalność.
Jeśli natomiast stwierdza się już wyraźne objawy uzależnienia lub też osoba taka działa w stanie głodu narkotycznego, to należy orzekać niepoczytalność lub rzadziej zmniejszoną poczytalnosć.
W przypadku narkomanii ważniejsze zresztą od ewentualnego ukarania jest leczenie i rehabilitacja.
Ogólnie można przyjąć, że wszystkie osoby, które dokonały czynu zabronionego w stanie psychozy są niepoczytalne.
Dotyczy to przypadków schizofrenii, psychoz organicznych, alkoholowych i innych.
Wyjątek stanowią czyny dokonane przez osoby chore na chorobę afektywną.
Jeśli przestępstwo zostało dokonane w okresie pełnej remisji, to należy zastanowić się nad przyjęciem poczytalności czy zmniejszonej poczytalności.
Inną sprawą jest rozstrzygnięcie, czy osoba taka może odbywać karę pozbawienia wolności.
Niepoczytalność przyjmujemy również w przypadku głębokiego upośledzenia umysłowego lub zespołów utępiennych.
W tych jednak przypadkach naruszenie prawa występuje jedynie wyjątkowo.
Podstawą do zastosowania art.
314 I są również tzw. stany wyjątkowe, do których zaliczamy upojenie patologiczne, afekt patologiczny, zryw posenny, a niekiedy również reakcje krótkiego spięcia czy zespoły dysforyczne.
Istnienie tych stanów jest dyskusyjne i zazwyczaj stwierdzamy u tych osób podłoże patologiczne, które pozwala na rozpoznanie u nich innych zaburzeń psychicznych.
Podstawą do przyjęcia niepoczytalności może być również działanie w stanie głodu narkotycznego.
Poczytalność zmniejszoną przyjmujemy zazwyczaj w średnio wyrażonych stanach upośledzenia umysłowego, w niektórych zespołach psychoorganicznych, u osób uzależnionych od alkoholu i narkotyków, o ile stwierdza się już wyraźne objawy degradacji psychospołecznej i intelektualnej, oraz w niektórych niezwyk.
łych formach upojenia.
Przyczyną przyjęcia art. 25: 2 mogą być głęboko wyrażone zaburzenia osobowości i niektóre dewiacje seksualne, jeśli czyn jest ich wynikiem.
Nlajlżejsze formy upośledzenia umysłowego, nerwice, większość zaburzeń osobowości, uzależnienia w początkowych fazach czy nadużywanie alkoholu lub też działanie pod jego wpływem nie są kryterium przyjęcia niepoczytalności czy poczytalności zmniej szonej.
Rozdział X kk mówi o środkach zabezpieczających.
Art. 93 brzmi: .
Sąd może orzec przewidziany w tym rozdziale środek zabezpieczający związany z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym tylko wtedy, gdy jest to niezbędne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego związanego z jego chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym lub uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego.
Przed orzeczeniem tego środka sąd wysłuchuje lekarzy psychiatrów oraz psychologa”Art.
9441: .
Jeżeli sprawca w stanie niepzczytalności określonej w art.
314 I popełnił czyn zabroniony o znacznej szkodliwości i zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że popełni taki czyn ponownie, sąd orzeka umieszczenie sprawcy w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym.
42.
Czasu pobytu w zakładzie nie określa się z góry: sąd orzeka zwolnienie sprawcy, jeżeli jego dalsze pzzustawanie w zakładzie nie jest konieczne.
g 3.
Sąd może zarządzić ponowne umieszczenie sprawcy określonego w 4 I w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, jeżeli przemawiają za tym okoliczności wymienione w g I lub w artykule 93.
Zarządzenie nie może być wydane po upływie 5 lat od zwolnienia z zakładu”.
Art.
9541: .
Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo popełnione w stanie ograniczonej poczytalności, określonej w art. 31: 2, sąd może orzec umieszczenie sprawcy w zakładzie karnym, w którym stosuje się szczególne środki lecznicze i rehabilitacyjne.
g 2.
Jeżeli wyniki leczenia lub rehabilitacji za tym przemawiają, sąd może sprawcę określonego w: 1, skazanego na karę nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności, warunkowo zwolnić: . . . dozór jest obowiązkowy”Art.
96: 1: .
Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwa popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego, sąd może orzec umieszczenie sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia zdwykowegc, jeżeli zachodzi duże prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa związanego z tym uzależnieniem g 2.
Środka określonego w 4 I nie orzeka się, jeżeli sprawcę skazano na karę pozbawienia wolności przekraczającą 2 lata.
g 3.
Czasu pobytu w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego nie określa się z gury: nie może cn trwać krócej niż 3 miesiące i dłużej niż 2 lata.
O zwolnieniu z zakładu rozstrzyga sąd na podstawie wyników leczenia, po zapoznaniu się z opinią prowadzącego leczenie”.
Art.
9/: 1: .
W zależności od postępów leczenia sprawcy określonego w art. 96 g I sąd mzże go skierować na okres próby od 6 miesięcy dc 2 lat, na leczenie ambulatzryjne lub rehabilitację w placówce leczniczo-rehabilitacyjnej, oddając go równocześnie pod nadzór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, .
instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie i zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym.
g 2.
Sąd może zarządzić ponowne umieszczenie skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego albo w zakładzie karnym, jeżeli skazany w okresie próby uchyla się od poddania się leczeniu lub rehabilitacji albo popełnia przestępstwo, lub rażąco narusza porządek prawny albo regulamin placówki leczniczo-rehabilitacyjnej.
: 3.
Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 6 miesięcy nie zarządzono ponownego umieszczenia skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego albo w zakładzie karnym, karę uważa się za odbytą w związku z upływem okresu próby”.
Art. 99 przewiduje, że wobec sprawcy, który dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności, sąd może orzec zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej oraz zakaz prowadzenia pojazdów.
Może również orzec przepadek przedmiotów. . .
W rozdziale X w porównaniu do starego kodeksu występuje wiele istotnych zmian. . .
Detencję można orzec tylko w wypadku popełnienia czynu o znacznej szkodliwości społecznej i wtedy, kiedy zachodzi duże prawdopodobieństwo, że osoba taka popełni taki czyn ponownie.
Poprzednio była mowa o czynie zabronionym, nie określając jego stopnia i o poważnym niebezpieczeństwie dla porządku prawnego.
Detencja osób chorych psychicznie niepoczytalnych nie budziła nigdy wątpliwości psychiatrów.
Inaczej było jednak u osób, u których przyjmowano poczytalność ograniczoną, a więc osób z nieznacznym upośledzeniem umysłowym, średnio wyrażonym zespołem psychoorganicznym, a przede wszystkim zaburzeniami osobowości.
Współczesna psychiatria nie zna właściwych metod leczenia tych zespołów i o wiele lepszych wyników można było spodziewać się po oddziaływaniach wychowawczo-rehabilitacyjnych.
Tak też decyduje nowy kodeks karny, który w stosunku do tych osób przewiduje kierowanie ich do zakładów karnych, w których stosuje się odpowiednie środki lecznicze i rehabilitaCV)DC.
Istnieje również możliwość powtórnego internowania, jeżeli okaże się, że zwolnienie było przedwczesne, podobnie jeśli wyniki leczenia lub rehabilitacji u osób z ograniczoną poczytalnością są pozytywne, można taką osobę warunkowo zwolnić.
Podobnie, jeśli sprawca, który popełnił przestępstwo w związku z uzależnieniem w czasie pobytu w zakładzie leczenia odwykowego, wykazuje dobre wyniki leczenia lub rehabilitacji, sąd może go skierować na okres próbny, na leczenie ambulatoryjne lub rehabilitacyjne, oddając go równocześnie pod dozór kuratora lub też stowarzyszenia czy instytucji.
Jeśli jednak narusza on porządek prawny, może być powtórnie umieszczony w zakładzie lecznictwa odwykowego lub w zakładzie karnym.
Obecne przepisy są o wiele bardziej elastyczne niż obowiązujące w starym kodeksie.
Przewidują możliwość leczenia ambulatoryjnego, ruwnocześnie jednak zapewniają możliwość ukarania lub leczenia tych, którzy zawiodą zaufanie.
Ustawa psychiatryczna zabrania dokonywania badań stanu zdrowia psychicznego w prokuraturze, sądzie lub więzieniu.
Biegli psychiatrzy przed rozpoczęciem badania powinni przedstawić się opiniowanemu i poinformować go, w jakim charakterze występują.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- zamazana mowa
- alkohol a poczytalnosc
- jak orzeka sie poczytalnosc
- jak stwierdza się niepoczytalność
- Mowa zamazana
- psycholog poczytalnosc