Stopień wdrożenia ustawy zależy od celów zawartych w trzech przedstawionych grupach przepisów: Wyniki wdrażania pierwszej grupy ograniczają się do powstania Rady ds.
Promocji Zdrowia Psychicznego przy Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej oraz stworzenia podstaw prawnych do powołania wojewódzkich ośrodków poradnictwa i pomocy psychospołecznej.
Wyniki realizacji drugiej grupy są bardziej konkretne.
Ustawa przyspieszyła rozwój ośrodków rehabilitacyjna-wychowawczych: w ciągu 2 lat liczba ich wzrosła z 19 do 35.
W 1995 r. zorganizowano 22 środowiskowe domy samopomocy, a w 1997 r. ich liczba prawdopodobnie wzrosła do 150 jednostek.
Opracowano i ogłoszono docelową sieć publicznych zakładów psychiatrycznej upieki zdrowotnej, którą część wojewodów skutecznie wykorzystuje w realizacji zadań i celów przewidzianych w art. 6 i 55 ustawy.
Ocena wdrażania przepisów trzeciej grupy obejmuje gwarancje administracyjna-medyczne i sądowa-procesowe.
Z badań nad przepisami administracyjna-medycznymi, które przeprowadzono w ciągu 2 lat wynika, że odsetek przyjętych bez zgody do szpitali psychiatrycznych i oddziałów psychiatrycznych przy szpitalach ogólnych wynosi średnio 8, 9 ogółu hospitalizacji, a większość tych przyjęć (96%3 odbywa się w trybie nagłym: art.
23-8-L 4%, art. 24-7. 96%i art.
28-3.
/9. Przyjęcia w trybie wnioskowymstanowią tylko 4%.
W 1996 r. przyjęto przymusowo o 66%osób więcej niż w 1995 r.
Około 339 osób przyjętych przymusowo wyrażało potem zgodę na pobyt w oddziale.
Odsetek przyjęć bez zgody do szpitali psychiatrycznych w 1996 r. wahał się w granicach od 1, 3 do 27, 1, średnio wynosił 10, 6, a do oddziałów psychiatrycznych szpitali ogólnych od O do 30, 7, średnio 6.
4.
Do istotnych rezultatów wdrażania przepisów administracyjna-medycznych należy obniżenie liczby ambulatoryjnych badań sądowa-psychiatrycznych wyko.
nywanych poza zakładami psychiatrycznej opieki zdrowotnej i korzystny wpływ ustawy na stosowanie przymusu bezpośredniego: zmniejszenie liczby unieruchamianych pacjentów, skrócenie średniego czasu epizodów unieruchomienia o 38%, względny wzrost udziału zachowań agresywnych (z 64%do 749)jako przesłanki unieruchomienia.
Ze sprawozdań statystycznych MS-S I 6 Ministerstwa Sprawiedliwości, które są głównym źródłem informacji o wdrażaniu przepisów sądowa-procesowych wynika, że rozpatrzone przez sądy sprawy z ustawy o ochronie zdrowia psychicznego stanowiły w 1995 r. 2. 59, a w 1996 r. -3. 5%wszystkich spraw rodzinnych z zakresu spraw cywilnych i 25%spraw rodzinnych nieprocesowych.
W 1996 r. rozpatrzono o 459 więcej wniosków niż w 1995 r.
Wśród spraw rozpatrzonych przez sąd merytorycznie (co do istoty)i niemerytoryczniew latach 1995 i 1996 dominowały sprawy o przymusowe przyjęcie do szpitala w trybie nagłym na podstawie art. 23 (merytorycznie-73’%, niemerytorycznie-68%).
Odsetek spraw z art. 29 wynosił odpowiednio 12 i 16, a więc 3-i 4-krotnic więcej niż przyjęcia do szpitala w trybie wnioskowym.
Różnica ta jest jednym z przejawów nieprawidłowego funkcjonowania tego trybu, a usunięcie owych mankamentów stanowiło główny cel nowelizacji ustawy o ochronie zdrowia psychicznego uchwalonej dnia 31 lipca 199/r.