Lęk jest jednym z najbardziej przykrych stanów emocjonalnych.
Może mieć różne nasilenie (od niepokoju do paniki) i różnorodnie się przejawiać (jako, wolno płynący”, fobiczny, występujący wobec pewnych zjawisk) .
Lęk może występować jako reakcja na stres, w przebiegu nerwic, psychoz w depresji, w różnych chorobach somatycznych (zawał mięśnia sercowego, wypadanie zastawki dwudzielnej, dusznica bolesna, ostre zaburzenia oddychania, napad dychawicy oskrzelowej, guz chromochłonny nadnerczy, zatrucia: kofeiną, kokainą, sterydami, w padaczce i inne) .
Obraz kliniczny Objawy lęku przejawiają się w kilku płaszczyznach: a) psychicznej (poczucie zagrożenia, zbliżającej się śmierci, zaburzenia uwagi trudność myśleniakb) w nadaktywności układu autonomicznego (w zakresie różnych układów i narządówkc) w sferze motorycznej (zahamowanie lub pobudzenie) .
Pomocy w trybie doraźnym najczęściej wymaga lęk paniczny (napad paniki) .
Jego objawy to: nagły początek nasilonego poczucia zagrożenia, tachykardia, poczucie duszenia się, uderzenia gorąca lub zimna, pocenie się, drżenie lub trzęsienie się, zawroty głowy, mdłości lub wymioty, obawa przed zbliżającą się śmiercią lub utratą kontroli nad zachowaniem, poczucie derealizacji, depersonalizacji, drętwienie palców rąk i nóg, ucisk w klatce piersiowej.
(Uwaga!
Do rozpoznania napadu paniki wystarczy stwierdzenie czterech z wymienionych objawów.
Postępowanie Pierwszym zadaniem jest różnicowanie między napadami lęku natury psychicznej i somatycznej.
(Trzeba pamiętać, że również w przypadku ataków lęków psychicznej natury, pacjent sądzi, że jego objawy są wyrazem choroby somatycz.
nej.
) Bardzo ważne w postępowaniu lekarza jest dążenie do jak najszybszego obniżenia poziomu lęku pacjenta.
Dokonuje tego swym zachowaniem: spokojem, stwarzaniem poczucia bezpieczeństwa przez dokładne badanie, wyjaśnianiem każdej procedury badawczej, uświadamianiem badanemu lękowego pochodzenia wielu objawów somatycznych, opanowaniem hiperwentylacji, udzieleniem wskazówek dla relaksacji.
W napadzie lęku o przyczynie psychicznej podanie diazepamu (5 mg doustnie) powinno być traktowane jako część programu terapeutycznego z zaleceniem dalszego kontaktu z psychiatrą.
W lęku psychotycznym skuteczniej zadziała chlorpromazyna C 5 mg) lub haluperydol (5 mg) , przy czym często są wtedy dodatkowe wskazania do hospitalizacji psychiatrycznej.
W przypadku lęku występującego w przebiegu chorób somatycznych istotne jest leczenie choroby podstawowej, nierzadko z podawaniem jednocześnie leków anksjolitycznych, ale jest to już przblem przekraczający granice pomocy doraźnej.