Ostre psychozy.
Termin, ostre psychozy”odnosi się do stanów chorobowych o względnie nagłym początku (kilka godzin, dni, tygodni) , charakteryzujących się poważnym zaburzeniem związków człowieka z rzeczywistością (przejawiającym się w spostrzeganiu, myśleniu, krytycznej ocenie rzeczywistości) .
Do ostrych psychoz zaliczamy takie choroby, jak: schizofrenia (ostry początek lub nawrót) , paranoja, choroby afektywne (mania lub depresja) , zespoły dysucjacyjne.
Odrębną grupę stanowią ostre psychozy o podłożu organicznym (które będą omówione oddzielnie) .
Obraz kliniczny W ostrych psychozach w różnym połączeniu i nasileniu występują następujące zaburzenia: a) myślenia (urojenia, rozluźnienie skojarzeń) : b) mowy (mowa rozkojarzona, niezrozumiała, gonitwa) : c) spostrzegania (omamy, złudzenia, depersonalizacja, derealizaja) : d) nastroju (zmienny, niedostosowany, obniżony, gniewny, lękowy, euforycznycje) zachowania (zdezorganizowanie, niedostosowanie, pobudzenie psychoruchowelub zahamowanie, impulsywność) .
Pacjent w stanie ostrej psychozy może sprawiać lekarzowi wiele problemów swą postawą i zachowaniem (brakiem kontaktu, niepoddawaniem się argumentacji, agresją, nieufnością, brakiem krytycyzmu i wglądu chorobowego, lękiem, odmową leczenia, autoagresją) .
O ile rozpoznanie ostrej psychozy na ogół nie nastręcza trudności, różnicowanie jednostki nozologicznej może nie być łatwe, często należy ono do dalszych etapów postępowania, już w psychiatrycznej jednostce służby zdrowia.
Postępowanie Czasem pierwszym zadaniem lekarza musi być zorganizowanie pomocy innych służb (np.policji, straży pożarnej-gdy pacjent zabarykadował się w mieszkaniu) , czasami zapewnienie warunków bezpieczeństwa pacjentowi i otoczeniu (np.gdy pacjent przejawia agresję) .
W kontakcie z pacjentem psychotycznym, w czasie jego badania, istotne jest podejście badającego, a w nim takie elementy, jak spokój, okazywanie szacunku, empatii, zezwalanie pacjentowi na wypowiadanie jego ewentualnych wrogich uczuć czy zastrzeżeń.
30-Psyebiutria.
tli.
Jeśli pacjentowi towarzyszy rodzina, powinna ona udzielać wywiadu w drugiej kolejności (po pacjencie) .
Do różnicowania psychozy ważne są takie dane, jak: charakter i przebieg aktualnych zaburzeń, historia ewentualnej choroby w przeszłości, jej charakter, poziom funkcjonowania pacjenta przed chorobą, rodzaj leczenia, ewentualne choroby psychiczne w rodzinie.
Poza tym istotny jest wywiad dotyczący stanu zdrowia somatycznego, ewentualnych intoksykacji (alkohol, amfetamina, halucynogeny) .
Lekarz musi zrozumieć, że nawet jego najlepsza wola, by nawiązać kontakt, wpływanie na pacjenta i przytaczanie argumentacji, może nie dać rezultatu.
Mimo to powinien on czynić te próby, wyjaśniać swe stanowisko, mówić o swoich decyzjach, nie okłamywać pacjenta i nie stosować podstępów.
Czasem pacjentowi trzeba podać lek (w przypadku nasilonego pobudzenia, lęku agresji) .
Może to przynieść uspokojenie, poprawić kontakt i ułatwić przewiezienie pacjenta do szpitala psychiatrycznego.
W przypadku ostrych psychoz najczęściej bowiem wskazana jest hospitalizacja.
Z leków podawanych doraźnie stosuje się najczęściej haloperydol (5 mg) , mogą to być również inne leki z grupy przeciw psychotycznych (chlorpromazyna-25 mg, lewopromazyna-25 mg) , jednakże haloperydol daje najmniej objawów ubocznych ze strony układu krążenia.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- zaburzenia psychiczne które wymagają pomocy w trybie nagłym