Niekiedy upraszcza się mechanizm ich postępowania, przypisując je etiologii psychogennej(reuktywnej).
Jak słusznie podkreśla Pużyński(l 98 b), pojawienie się zaburzeń psychicznych może się wiązać z wieloma czynnikami, wśród których wymienia:1)osobowość chorego:2)zaburzenia psychiczne w przeszłości, zwłaszcza z kręgu chorób afektywnych:3)stosunek lekarza i otoczenia do pacjenta(komunikacja z chorymi na temat choroby, leczenia, rokowania itdcj.
4)stopień intoksykacji ustroju:5)rodzaj stosowanego leczenia(radioterapia, leki przeciwnowotworowe i przy ciwbólowe mogą wywierać toksyczny wpływ na c u nJ:6)ból, niekiedy bardzo silny, utrzymujący się przewlekle.
Do najczęstszych zaburzeń psychicznych należy depresja przebiegająca nierzadjko z myślami i zamiarami samobójczymi.
U chorych tych zachodzi konieczność zastosowania leków przeciwdepresyjnych.
Przewlekła niewydolność nerek powoduje konieczność regularnego i wieloleąniego stosowania dializ.
U chorych tych widuje się różnorodne zaburzenhpsychiczne.
Ich patogeneza jest złożona.
Po pierwsze-chorzy przed za.
kwalifikowaniem ich do dializy wykazywali cechy przewlekłej choroby somatycz-.
net z jej psychologicznymi i fizycznymi skutkami.
Fu drugie-dializy odbywają.
się cyklicznie w odstępach kilkudniowych, cz powoduje, że pod koniec tego.
okresu w ustroju chorego gromadzą się zbędne i szkodliwe produkty przemiaqymaterii, w tym mocznika.
Po trzecie-dializa ogranicza funkcjonowanie społeczne chorego i uzależnia go od sztucznej nerki.
Niektórzy chorzy buntują się”a nawet rezygnują z zabiegów.
Po czwarte-u chorych przewlekle dializowanych.
pojawia się encefalopatia, której objawy narastają.
Istnieje hipoteza, że za jej powstanie odpowiedzialny jest glin.