zwłaszcza przewlekłe stany zapalne narządu bywają w pierwszym okresie błędnie diagnozowane jako nerwica hipochondryczną.
Nieokreślone dolegliwości bólowe, złe samopoczucie, drażliwość i bezsennośpowodują, że lekarz ogólny kieruje pacjenta do psychiatry.
W ostrych stanach zapalnych trzustki spotyka się zespoły majaczeniowe i majaczeniowa-zamroczeniowe.
Odrębne zagadnienie stanowią zaburzenia wewnątrzwydzielniczej części trzustki.
W gruczolaku trzustki występują napady hipoglikemii poprzedzane dolegliwościami hipochondrycznymi, a następnie przymgleniem świadomości, które w rozwiniętej hipoglikemii może przejść w stan majaczenia, a nawet śpiączki.
W eriupatogenezie cukrzycy odgrywają rolę nie tylko czynniki genetyczne, akrównież psychospołeczne.
Nliektórzy autorzy chorobę tę zaliczają do zaburzeń psychosomatycznych.
Na ogół u pacjentów z cukrzycą nie stwierdza się zaburzeń psychicznych.
W ciężkich postaciach choroby mogą występować depresyjne zmiany nastroju, osłabienie iidz i zaburzenia potencji u mężczyzn.
U dzieci i młodzieży przewlekła choroba może być przyczyną homilupatycznych zaburzeń osobowości.
Choroby układu wewnątrzwydzielniczego.
Już z powyższych uwag dotyczących trzustki wynika, że czynność wydzielnicza niektórych gruczołuw ma duży wpływ na stan psychiczny człowieka.
Dzięki badaniom M. Bleulera(1954)i jego szkoły wzrosło zainteresowanie tzw.psychiatrią endokrynologiczną.
Autor wprowadził pojęcie zespołu psychoendokrynnego(albo psychoendokrynopatycznego), na który składają się trzy grupy objawów:zaburzenia nastroju, napędu oraz elementarnych popędów.
Jest to odmiana zespołu psychonganicznego bez wyraźniejszych zaburzeń sfery intelektualnej.
Ten sam obraz psychopatologiczny stwierdza się u chorych z uszkodzeniami ograniczonymi do określonych struktur(zespół miejscowego uszkodzenia mózgu, dąs hirnlokale Psychosyndrom według określenia Bleulera).
Trzeba jednak dodać, że zaburzenia psychiczne nie są swoiste dla podłoża endukrynopatycznego i to zarówno w okresie początkowym, jak i w fazie rozwiniętej choroby.
Różneendokrynopatiemogą powodować zbliżone obrazy psychopatologiczne.
Poniżej podaję krutką charakterystykę najczęściej spotykanych zaburzeń wewnątrzwydzielniczych.
Nadczynność tarczycy może przebiegać z objawami nieruwnuwagi życia afektywnego, wyrażającymi się chwiejnością emocjonalną, wzmożoną pobudliwością, wewnętrznym niepokojem, bezsennością, porywczością, trudnościami w skupianiu uwagi, nadwrażliwością na hałasy i innymi objawami przypzminającymihipersteniczną odmianę nerwicy neurastenicznej.
W ciężkich przypadkach tyreoroksykozy(choroba Basedowa)opisywano zespoły psychotyczne:majaczeniowy, splątamowy, katatoniczny, paranoidalny i mieszane.
Powikłania psychotyczne mają zwykle pewne zabarwienie maniakalne(podwyższony nastrój, gadatliwość, skrócony sen).
O rozpoznaniu nuzclogicznymdecydują oczywiście badania stanu cielesnego i wyniki badań hormonalnych łącznie ze scyntygrafią.
Niedoczynność tarczycy powoduje inne następstwa psychiatryczne u dzieci, a inne u dorosłych.
Zniszczenie lub ciężkie uszkodzenie tarczycy w czasie życia płodowego lub we wczesnych latach dziecięcych prowadzi do matołectwa i upośledzenia umysłowego.