Niedobór tlenu.

Ostre stany niedotlenienia ujawniają się błyskawicznie w postaci utraty przytomności.
Łagodniejsze i dłużej trwające srany niedoboru tlenu dotyczą np.alpinistów, pilotów lotniczych nie używających aparatćw tlenowych.
Powodują one lżejszego stopnia zaburzenia przytomności(senność, po(śpiączka)lub zaburzenia jakościowe świadomości.
Z przewlekłymi stanami niedoboru tlenu mamy do czynienia w niewydolności krążenia prawokomorowej, w stanach niedostateczności krążenia mózgowego, w wadach serca itd.
Działanie leków.
O ubocznym działaniu i pzwikłaniach po lekach psychotropowych mowa jest w innej części podręcznika.
Tutaj chciałbym wspomnieć o lekach stosowanych w chorobach somatycznych, których działanie może być szkodliwe na układ nerwowy i wywoływać powikłania psychiatryczne.
Na temat związku przyczynowego między działaniem leków w chorobach somatycznych a zaburzeniami psychicznymi należy wypowiadać się jednak bardzo ostrożnie.
W ich patogenezie współdziałają zwykle różne czynniki.
Udowodniony jest ujemny wpływ niektórych leków na czynność układu nerwowego.
Można tutaj wymienić:leki hipotensyjne(rezerpina, klonidyna, alfa-metylodopa, leki beta-adrenolityczne)mające działanie depresjogenne, leki steroidowe, przeciwprątkowe, rozkurczowe o działaniu chulinolitycznym, leki przeciwwymiotne(np.metoklopramid)i inne stosowane w zaburzeniach przewodu pokarmowego(np.cymetdyna).
Jakkolwiek mechanizm działania różnych leków jest odmienny, powikłania psychiatryczne mają charakter bądź zaburzeń nastroju(przeważnie depresja), bądź świadomości(ilościowe i jakościowe).

Artykuł dotyczy następujących zagadnień:

  • niedobór tlenowy