W tym zwięzłym rozdziale staraliśmy się dowieść, że padaczki były i są nie tylko zagadnieniem neurologicznym, ale w dużym stopniu psychiatrycznym.
W niektórych przypadkach padaczce towarzyszą przewlekłe objawy psychoorganiczne, niekiedy zaburzenia psychiczne o charakterze epizodycznych psychoz(dawny termin-, psychzzy padaczkowe’), niektóre napady padaczkzwe przebiegają w postaci zjawisk psychopatologicznych.
Nie mniej ważny aspekt psychiatryczny wiąże się z leczeniem padaczek(farmakoterapia napadów, psychofarmaknerapiazaburzeń psychicznych, psychoterapia zaburzeń zachowania), zapobieganiem zaburzeniom psychicznym(psychzprofilaktyka)i rehabilitacją.
Sprawą wielkiej wagi jest propagowanie w społeczeństwie właściwych postaw wobec tych chorych.
Polskie społeczeństwo stałz się nietolerancyjne.
Padaczkę utożsamia się często niesłusznie z chorobą psychiczną.
Powoduje to działania dyskryminujące wobec dzieci w szkole, wobec pracowników w zakładach pracy itp.
Większość, bo’Z, chorych na padaczkę, nie wykazuje żadnych odchyleń w stanie psychicznym i jest zdolna do nauki i pracy.
Przesadzone są też poglądy o rzekomej dziedziczności padaczki.
Przekazywana z rodziców na dzieci skłonnzićdo zachorowania nie oznacza dziedziczenia choroby.
Prostowanie błędnych poglądów jest obowiązkiem wszystkich lekarzy.