Dzięki postępom diagnostyki i terapii rokowanie u chorych na padaczkę jest pomyślniejsze niż przed kilkudziesięciu łaty.
Zależy ono od wielu czynników, które są szczegółowo omawiane w podręcznikach neurologii.
O ile nie jest możliwe leczenie przyczynowe, o tyle w każdym przypadku padaczki udaje się dzisiaj zapobiec napadom lub przynajmniej istotnie zmniejszyć ich częstotliwość.
Współistnienie zmian otępiennych i charakteropatycznych obciąża ujemnie zarówno rokowanie społeczne, jak i medyczne.
Chorzy ci częściej rezygnują z systematycznego leczenia, niekiedy nadużywają alkoholu i mają duże trudności z przystosowaniem do środowiska.