mózgu występuje częściej u mężczyzn w wieku podeszłym.
Obraz kliniczny otępienia wielozawalowego będzie zależał ud rozległości i umiejscowienia zmian w mózgu.
Zespół otępiejmy jest podobny do otępienia.
alzheimerowskiego, charakteryzuje się inną dynamiką.
Wyróżnia się dwa typy otępienia wielozawdowego.
W typie pierwszym, występującym najczęściej, obserwuje się narastanie otępienia w miarę kolejnych, zaostrzeń”, czyli udarów(przebieg skokowy).
Ich wyrazem są zaburzenia świadomości oraz objawyubytkowe(ogniskowe)o charakterze lakunarnym.
Pod względem neurologicznym.
może to być przemijające zaburzenie mzwy(często mowa bełkotliwa-dyzantyczna), lekki niedowład kończyn lub jednej kończyny, objawy rzekomoopuszkoweitd.
Pod względem psychiatrycznym mogą tz być krótkotrwałe epizody psychotyczne(z jakościową zmianą świadomości:zamroczenie, majaczenie, splątanie, zespoły urojeniowe lub afektywne, zwłaszcza depresja).
Ponieważ sieć tętnicza mózgu jest bardzo bogata, po kilku dniach lub tygzdniach krążenie zostaje przywrócone i następuje poprawa kliniczna(dawne pojęcie(aojdów iwerudlam), ale jednzczeinie stwierdza się pogłębienie zaburzeń poznawczych(otępienie).
W typie drugim otępienia wielozawałowego nie obserwuje się nagłych pogorszeń, lecz raczej stopniową przgresję otępienia.
Rzadziej w stosunku do wariantu pierwszego stwierdza się ogniskowe objawy neurologiczne.
Z punktu widzenia rozpoznania ważne są objawy zwiastunowe:bóle i zawroty głowy oraz zaburzeniaOROllCCl.
W klasyfikacji DSM-IV wymienia się następujące kryteria otępienia naczynia pochodnego(wielczawa(owego).
Kryteria A i 8, jak w otępieniu typu Alzheimera.
Kryterium O dotyczy występowania cech i objawów neurologicznych(wygotowanie głębokich odruchów icięgnowych, odruch Babińskiego, porażenie rzekomo opuszkowe, zaburzenia chodu, osłabienie siły mięśniowej w kończynach albo obecność w badaniach dodatkowych cech wskazujących na chorobę naczyniową mózgu, np.obecność licznych zawałćw w korze lub strukturach podkorowych, powodujących następstwa w stanie psychicznym-w sensie zaburzeń poznawczych).
Kryterium D:Deficyty poznawcze nie wiążą się przyczynowo z zaburzeniami świadomości(cryg, :deMiww).
Metody diagnostyczne ułatwiające rozpoznanie otępienia naczyniowego są dzisiaj bardzo rozwinięte.
Najistotniejsze znaczenie mają badania krwi i przepływu mózgowego, b(uleżą tutaj różne odmiany angiografii mózgowej(angiografia zwykła, specjalna, np.anginomogra(ja, angiografia radioizotopowa, czyli scyntygrafia mózgu).
Pośrednio krążenie mózgowe można ocenić za pomocą ultrasonografii dopplercwskiej rezonansu magnetycznego(MRI)i pozytrcnowej tomografii emisyjnej(PET).
Pewne znaczenie ma też badanie EEG.
Ukrwienie tkankowe określa się jednak przede wszystkim z użyciem technik izotopowych(krypton 15, ksenon 133 itd).
Bada się przepływ mózgowy całkowity, regionalny i lokalny.
W różnicowaniu uwzględnia się zespoły nępienne innej etiologii, najczęściej rćżnicuje się z otępieniem typu Alzheimera.
Pomocna od struny klinicznej może być prosta skala niedokrwienia Hachinskiego.
Rokowanie jest dość zróżnicowane, zależy bowiem ud rozległości i umiejscowienia zmian w mózgu.
W przypadkach z przebiegiem postępującym i w postaci zaostrzeń rokzwanie jest niepomyślne.