Z opisywanych tu metod diagnostycznych jest to badanie najbardziej kosztowne, wymaga bowiem zarówno skomplikowanej aparatury rejestrującej, jak i wyspecjalizowanego laboratorium (wyposażonego np.w cyklotron) do produkcji znacznika.
Badanie PET jest metodą inwazyjną, a więc bardziej obciążająca dla chorego niż TK, korzyści diagnostyczne są za to nieporównywalne z żadną obecnie stosowaną techniką.
Pozymnowa emisyjna tomografia opiera się na komputerowym obrazowaniu emisji pozytronowej, dzięki podaniu znacznika wchodzącego w cykl przemian ustroju.
W przypadku badania neuroradiologicznego znacznikiem tym bywa najczęściej podawana dożylnie’F-deoksyglukoza.
Ponieważ glukoza jest jednym z najważniejszych składników w metabolizmie mćzgu, podany związek szybko zostaje wbudowany w cykl przemian mózgowych.
Dzięki emisji pozytronów izotopu fluoru, która jest rejestrowana przez system czujników, otrzymuje się przetworzony komputerowo obraz aktywności metabolicznej mózgu.
W obrazie tym obszary dużej aktywności zwykle są oznaczone barwami ciepłymi (czerwień-brąz) , a obszary małej aktywności metabolicznej barwami zimnymi (błękit-fizlet) .
Oczywiście, oprócz obrazu barwnego, otrzymuje się dane cyfrowe odpowiadające aktywności metabolicznej mózgu w różnych jego obszarach.
Wielką przewagą PET nad innymi technikami jest to, że dostarcza danych o zmianach nie tylko strukturalnych (jak np.TK) , ale i czynnościowych.
Umożliwia wgląd w intensywność mózgowego metabolizmu (w podanym przypadku-glukozy) , czego nie udaje się dokonać innymi technikami w neuroradiologii.
Jak można się spodziewać, zmiany w PET obserwuje się w tych stanach, w których zaburzeniu ulega ukrwienie mózgu, a więc we wszelkiego typu stanach niedokrwiennych mózgu, procesach wypierających.
W tych przypadkach badanie angiograficzne także jest pomocne.
W innych stanach PET jest jedyną metodą dającą korzyści diagnostyczne.
Mowa tu o tych przypadkach, w których mamy do czynienia z miejscowym zaburzeniem procesów metabolicznych mózgu, nic związanym ze zmianami strukturalnymi.
Przykładem mogą być badania PET w schizofrenii.
Wprawdzie obecnie nie osiągnięto jednomyślności co do rodzaju zmian w PET u tych pacjentów, wydaje się jednak, iż najczęściej jest to obniżenie metabolizmu mózgowego w okolicach czołowych oraz asymetria wykorzystania glukozy między półkulami mózgu i w jądrach podstawy.
Dodatkowym argumentem przemawiającym za swoistością tych zmian jest fakt, iż wartości obniżonego metabolizmu uległy normalizacji wraz z poprawą kliniczną schizofrenii.
W zaburzeniach nastroju obserwowano w fazie depresyjnej całkowite obniżenie metabolizmu mózgowego w części ponadnamictowej mózgu.
Zwiększenie się aktywności metabolicznej następowało w remisji i w fazie maniakalnej.
W chorobie Alzheimera natomiast obserwowano zmniejszony metabolizm glukozy w okolicach skroni i ciemienia.
Jak więc widzimy, badania PET uwidaczniają zmiany dynamiczne w procesach muzguwych w różnych stanach chorobowych.
Może obecnie nie są to zmiany charakterystyczne dla poszczególnych jednostek chzrobowych, należy jednakże oczekiwać dalszego szybkiego postępu wykrywania zaburzeń czynnościowych w bardziej precyzyjnie wyselekcjonowanych obszarach muzgu.