Prognoza dotycząca częstości zaburzeń psychicznych.

Jeżeli chodzi o możliwości przewidywania częstości zaburzeń psychicznych, to jest to zadanie niezwykle trudne z uwagi na współdziałanie wielu czynników: demograficznych, społecznych, kulturowych i ogólnozdrowomych.
Dla przykładu nikt nie był w stanie przewidzieć, że wzrost zachorowań na chorobę AIDS wywoła zupełnie nowe zadania i problemy dla służb psychiatrycznych.
Przesadny był też optymizm dotyczący zachorowań na kiłę i gruźlicę.
Po istotnym spadku liczby świeżych zachorowań na te choroby w okresie po li wojnie światowej, w ostatnich latach odnotowano ponowny ich wzrost.
Co do tzw.endogennych chorób psychicznych, to grupa psychoz schizofrenicznych utrzymuje się na mniej więcej stałym poziomie.
Wzrasta natomiast rozpowszechnienie chorób afektywnych, co może wynikać ze zmiany kryteriów rozpoznawczych tych zaburzeń.
Poza wszelką dyskusją pozostaje wzrost liczby chorych z różnymi postaciami depresji.
Obok czynników psychospołecznych, które odgrywają istotną rolę w mechanizmie etiopatogenetycznym depresji, ważne miejsce wśród przyczyn przypada lekom o działaniu depresjogennym, używanym np.w leczeniu nadciśnienia tętniczego.
Z całą pewnością można oczekiwać wzrostu rozpowszechnienia, zwłaszcza w Polsce, zaburzeń psychicznych związanych z nadużywaniem alkoholu i leków psychoaktywnych.
Wynika to z przedstawionych wyżej danych statystycznych.
Wydłużanie się życia ludzkiego sprawia, że należy się liczyć ze stałym i systematycznym wzrostem liczby osób z zaburzeniami psychicznymi wieku podeszłego.
Chodzi nie tylko o większe rozpowszechnienie tzw.pierwotnie zwyrodnieniowych zespołów nępiennych typu Alzheimera czy chorobę Parkinsona, ale o zespoły mieszane związane z chorobami naczyniowymi (miażdżycą) , cukrzycą i trudnymi warunkami egzystencji w wielu rejonach świata (niedożywienie oraz zaniedbanie środowiskowe) .
Pocieszającym trendem jest spadek liczby niektórych postaci upośledzenia umysłowego (zwłaszcza choroby Dawna) , co należy wiązać z postępami diagnostyki prę-i postnatalnej, a także metod zapobiegawczych (np.fenyloketonurii) .