Badanie psychologiczne.

Rola diagnozy psychologicznej w psychiatrii.
Lekarz psychiatra w swojej pracy diagnostycznej, leczniczej i badawczej współpracuje z różnymi specjalistami, także z psychologiem klinicznym.
To współdziałanie, choć ma w polskiej psychiatrii długą tradycję, przedstawiało się różnie w kolejnych okresach rozwoju psychologii klinicznej.
W początkowym okresie, obok form rozwiniętych, za właściwe uznawano także formy pracy psychologa jako laboranta lub technika.
Obecnie formy te można jedynie usprawiedliwiać niskimi kwalifikacjami psychologa lub brakiem rozeznania lekarza psychiatry w możliwościach psychologa klinicznego.
Dlatego należy podkreślić, że psycholog nie wykonuje zleconych i ściśle określonych badań laboratoryjnych lub psychotechnicznych, w których psychiatra określa nie tylko problem, ale i cel oraz metodę bada-018.
Badania psychologiczne mają bardziej złożony charakter i-choć stanowią tylko psychologiczny aspekt diagnozy zaburzeń-są jednak znacznie bardziej samodzielne.
Rola badań psychologicznych w psychiatrii zależy w istotny sposób od tego, jaki jest poziom komunikowania się psychiatry i psychologa oraz innych specjalistów pracujących w zespole diagnostyczna-terapeutycznym instytucji psychiatrycznej lub psychologicznej.
Poziom porozumienia między nimi określa przydatność badań psychologicznych.
Badanie psychologiczne nie jest rutynowym badaniem dodatkowym, które zaleca się wszystkim pacjentom.
Ze względu na to, iż jest to badanie złożone (najczęściej całościowe) , ważne jest, aby na samym wstępie psychiwrs i psycholog jasno określili potrzebę i cel badania.
Doświadczenia z tej wspułpracy wykazały, że pełne wykorzystanie wszystkich umiejętności różnych specjalistów, w tym także terapeutycznych, rehabilitacyjnych i profilaktycznych, gwarantuje model pracy w zespole diagnostyczna-leczniczym.
Wówczas reż istnieje szansa na w pełni pannerską współpracę.
Członkowie takiego zespołu najczęściej pracują zgodnie z zasadami leczniczej społeczności, do krżrejkażdy wnosi swoje specjalistyczne kompetencje zawodowe i osobiste potencjały, a w sprawach poznawania i pomocy pacjentom istnieje stała, codzienna wymiana informacji na temat diagnozy i postępów terapii.
W tej formie pracy specjalne zlecanie badań ma rzadziej miejsce.
Zespołowy model pracy, ważny zwłaszcza w ośrodkach leczenia nerwic, terapii alkoholizmu i uzależnień, ośrodkach dziennych itp., wymaga też, aby liczba specjalistów była mniej więcej równa.
Struktura organizacyjna wielu instytucji lecznictwa psychiatrycznego jest jednak w przeważającej mierze taka, że na kilku lekarzy psychiatrów oddziału czy poradni przypada jeden psycholog, wówczas zależnie od zadań rej instytucji-najbardziej uzasadniona jest funkcja i model pracy psychologa-konsultanta, który pracuje samodzielnie, wykonując zadania diagnostyczne i terapeutyczne.
Psycholog tylko wyjątkowo wykonuje wycinkowe badania, polegające na określeniu zaburzeń pojedynczych funkcji psychicznych.
Ma to miejsce jedynie wówczas, gdy uzyskane w ten sposób wskaźniki są potrzebne do badań naukowych lub kontroli wyników leczenia.
Obecnie za najlepsze uważa się modele pracy zespołowej i konsultacyjnej.
Zadaniem badania psychologicznego jest poznanie i opracowanie psychologicznego aspektu całościowej diagnozy zaburzeń psychicznych u pacjenta.
Dla zrozumienia zależności między badaniem psychiatrycznym i psychologicznym ważne jest, aby psychiatra znał specyfikę badania psychologicznego.
Ta specyfika wynika przede wszystkim z odrębności kształcenia psychologa kliDlCZOCgO.
Studia psychologiczne są studiami humanistycznymi, ujmującymi człowieka jako jednostkę, jako podmiot działań i prezentującymi związki człowieka z otoczeniem społecznym, kulturą i tradycją.