Polega na pobudzaniu chorego do wyrażania przeżywanych emocji: .
Zdaje się, że opisywana sytuacja wprawiła pana w dobry nastrój”, .
Co panią tak rozzłościło?
“Sposób ten jest szczególnie ważny u chorych z objawami nerwicowymi, którzy nie dostrzegają związków między zachowaniem a emocjami.
Ani lekarz, ani psychoterapeuta nie powinien jednak ponaglać pacjenta czy dopominać się natarczywie o potwierdzanie owych związków.
W języku terapeutycznym określa się to jako, wciskanie”choremu własnej interpretacji.
Zachęcanie do oceny.
Pacjent powinien w rej technice kontaktu skonfrontować swoje zachowanie z własnym systemem wartości.
Należy się wystrzegać, aby nasz sąd wartościujący nie ujawniał się w tonie, w mimice czy innych zachowaniach.
Oto przykłady: .
Czy jest pan zadowolony z siebie w tej chwili?
“” Jak pan ocenia swoje postępowanie?
“Próba przetłumaczenia języka uczuć.
Chcąc uniknąć dosłownej interpretacji niektórych dziwacznych, dereistycznych i urqjeniowych wypowiedzi chorego, dążymy do nadania im sensu symbolicznego.
Np.pacjent mówi: .
Jestem Bogiem”.
Lekarz: .
Chce pan nam powiedzieć, że jest pan mądrzejszy, silniejszy i lepszy od innych ludzi?
“Pacjenci reagują na ogół pozytywnie, kiedy ich przeżycia i towarzyszące im uczucia są przez lekarza właściwie odczuwane.
Zachowania przygotowujące postawy do dalszej terapii Propan o w ani e w spólp rac y.
Oznacza ono współudział, współuczestnictwo i dążenie wspólnie z pacjentem do rozeznania jego problemów, poprawienia jego zdolności do wchodzenia w satysfakcjonujące kontakty z innymi ludźmi.
Ma to być zatem układ partnerski.
Proponujemy pacjentowi pracę nie dla niego, ale Z 0101.