Zachowanie pogłębiające komunikację Przekazywanie obserwacji.
Pacjent dowiaduje się o spostrzeżeniach lekarza i jego odczuciach: .
SÅ‚yszÄ™ wahanie w pani gÅ‚osie”, .
Jest pan dzisiaj mniej pewny, że wokół ma pan samych wrogów”itp.
Sposób ten poprawia komunikację z pacjentem, ośmiela do dalszych wypowiedzi, przyczynia się do poprawienia łączności emocjonalnej.
Zachęcanie do opisu przeżyć.
Nie chodzi tutaj o sposoby przyjÄ™te w Å›ledztwie ani o, przyciskanie do muru”.
Zainteresowanie okazywane wypowie dziom pacjenta powinno zachęcić go lu bliższego wyjaśnienia nie tylko zrozumiałych psychologicznie odczuć, ale również zjawisk psychopatologicznych omamów, urojeń, zamiarów samobójczych itd.
W słowach zachęty pacjent nie powinien wyczuwać akceptacji dla przeżyć psychotycznych, a jedynie chęć zrozumienia tych przejawów.
‘ZachÄ™canie do porżwnaÅ„.
Lekarz kieruje prośbę o zauważanie podobieństw i różnic, zachęcając pacjenta pytaniami: .
Czy ta sytuacja wydaje siÄ™ panu znana?
“, , Czy przeżywaÅ‚ pan już cui podobnego w przeszÅ‚oÅ›ci?
“Pytania te skÅ‚aniajÄ… pacjenta do re (lekcji i do bliższego okreÅ›lenia wÅ‚asnych doznaÅ„.
Nic należy włączać do rozmowy własnych przeżyć i doświadczeń.
Grozi to odwróceniem uwagi od problemów pacjenta.
Zachęta do koncentracji.
Lekarz lub terapeuta wypowiada uwagę w trakcie rozmowy z pacjentem, która z pozoru nosi cechy dygresji, w gruncie rzeczy skłania chorego do skupienia się na omawianym problemie: .
To wydaje mi siÄ™ zasÅ‚ugiwać na uwagÄ™ i zastanowienie”Ek spiorÄ… ej a.
Ten sposób jest bliski poprzednim.
Chodzi o głębsze sięganie do przeżyć chorego, jednak w taki sposób, aby nie odczuł on tego jako metody śledztwa.
Wyrażamy to słowami: .
ProszÄ™ na ten temat powiedzieć coÅ› bliższego”, albo: .
Może warto sprawÄ™ tÄ™ szerzej omówićć”Werbalizacja.
Oznacza poczÄ…tek interpretacji.
Lekarz musi zachować granice analizy wypowiedzi pacjenta, zachęcając go raczej dc zrewidowania dotychczasowej oceny.
Pacjent mówi u swojej żonie: .
Ona jest niecierpliwa i rozdrażniona, kiedy wracam do domu”.
Lekarz: .
Przypuszcza pan, że przestaÅ‚a pana kochać’ć”Modelowanie.
Chodzi o zachęcanie pacjenta do konstruowania mudelizachowań, opisywania ich przez przenośnię, analogię.
Pacjent: .
CzujÄ™ siÄ™ jak rozpÄ™dzony pociÄ…g”.
Lekarz: .
Jak ten pociÄ…g pokonuje wzniesienia?
Kto jest wÅ‚aÅ›ciwie maszynistÄ…’?
“, “Mam wrażenie, że w pociÄ…gu tym wÅ‚Ä…czono równoczeÅ›nie silnik i hamulceć”.
Zachowania konfrontujące z rzeczywistością Urealni cni e.
Zachowanie wymagające dużego taktu.
Polega na przybliżeniu choremu rzeczywistości.
Kiedy w przebiegu rozmowy dowiadujemy się, że postrzeganie i rozumienie rzeczywistzści jest u chorego glębokz zaburzone (złudzenia, omamy, urojenia, dercalizacja) , lekarz powinien temu przeciwstawić własny zbraz świata.
Nie należy tutaj prowadzić sprzeczki ani jednoznacznie negować wypowiedzi chorego.
Stukanie w rury wodociÄ…gowe mogÅ‚o być przemieszczaniem siÄ™ w nich powietrza lub rezonansem”, “OsobiÅ›cie nic zauważyÅ‚em, żeby chorzy na oddziale odnosili siÄ™ do pana wrogo”.
Słowne wyrażanie wątpliwości.
Właściwie zachowanie to zawartejestw samym haśle.
Lekarz w formie taktownej wyraża zwątpienie w trafności spostrzeżeń pacjenta.
, Trudnz w to, cu pan mówi, uwierzyć”.
Nie chodzi o zcenęczy dezaprobatę, a jedynie zasygnalizowanie odmienności widzenia zjawisk interpretowanych chorobliwie przez pacjenta.
Inne tematy, które mogą cię zainteresować:
napad padaczkowy:
kleptomania:
keraunofobia,
Przeciwieństwo-ekstrawersji.
Zakłócenie mechaniz. mów homeostatycznych odgrywa istotną rolę w patogenezie wielu chorób somatycznych i psychicznych.
Jest stanem polegającym na sugestywnej łączności między hipnotyzowanym a hipnotyzerem (tzw. raport.
Kodeks Etyki Lekarskiej
Niektóre problemy etyczna-deontologiczne w psychiatrii.
Badanie powinno odbywać się bez obecności. osób trzecich, np. policjantów czy prokuratora.
Chcesz dodać swoje ogłoszenie na Defipedii? Wyślij nam informacje wylistowane w sekcji Dodanie ogłoszenia.
March 26, 2010
·
Opublikowano w: Psychologia kliniczna