Podstawowymi lekami używanymi w celu farmakologicznej profilaktyki depresji okresowej nawracającej, stanowiącej główną postać choroby afektywnej jednobiegunowej, są obecnie leki przeciwdepresyjne.
Ponieważ średnia długość trwania.
fazy (epizodu) depresji w przebiegu tej choroby wynosi około 6 miesięcy, zatem w leczeniu epizodu depresji leki te należy stosować przez co najmniej 3-4 miesiące po uzyskaniu poprawy klinicznej.
Ma to na celu zapobieganie wystąpieniu nawrztu w czasie trwania fazy chorobowej (rzwpse) , a leczenie takie nazywamy I ec zen i em utrwal aj ącym (cwuz (Marian) .
O nawrocie nowej fazy chorobowej (recurrence) mówimy wtedy, gdy kolejny epizod depresji występuje po okresie bezobjawowym, trwającym co najmniej 6 miesięcy.
Długotrwałe podawanie leków przeciwdepresyjnych, mające zapobiec nawrotowi nowego epizodu depresji, nazywa się leczeniem profil akty czny m (prczWwuir) .
Wskazania dla profilaktyki farmakologicznej dotyczą osób, które przebyły trzy epizody depresyjne, ponieważ istnieje u nich znaczne ryzyko wystąpienia nawrotów w najbliższej przyszłości.
Można jednak rozważać celowość podjęcia profilaktyki już po dwóch fazach depresji, jeżeli ostatnia faza wystąpiła w nieodleglcj przeszłości lub u chorych powyżej 40, lż.
Badania przeprowadzone w ostatnim dwudziestoleciu wykazały skuteczność stosowania tró (pierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, takich jak np.imipraminai amiuyptylina u chorych z depresją okresową nawracającą, zarówno w celu zapobiegania nawrotowi w obrębie fazy chorobowej (relqpw) , jak i nawrotowi nowej fazy depresyjnej (rzwrrzwce) depresji okresowej nawracającej.
W ostatnich latach działanie takie udokumentowano również w odniesieniu do leków przeciwdepresyjnych nowej generacji, głownie selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny (Ouoksetyna, Ouwoksamina) .
Ul chorych ze wskazaniami do dalszego podawania lekżw w celach prolilaktyczngych zazwyczaj stosuje się ten sam lek, przy zastosowaniu ktćregc uzyskano efekt kliniczny w ostrej fazie depresji i w leczeniu utrwalającym.
W trakcie prowadzonej profilaktyki istnieje możliwość zmiany leku uójpiericienicwego na lek nowej generacji w przypadku braku efektu klinicznego lub objawów ubocznych uniemożliwiających kontynuowanie leczenia albo zwiększenie dawki.
Podawanie leków przeciwdepresyjnych w celach profilaktycznych powinno trwać przez co najmniej 5 lat.
Zwykle skuteczność leku w pierwszym roku kuracji jest prognzstykiem jego działania długotrwałego.
Przy dobrej skuteczności klinicznej i braku objawżw ubocznych podawanie leków pz uzgodnieniu z pacjentem można kontynuować przez kolejne lata.
W depresji okresowej nawracającej leki nzrmctymiczne, zwłaszcza sole litu, używane są ostatnio głównie dla potencjalizacji działania leków przeciwdepresyjnychw przypadkach lekoopornych.
U niektćrych takich chorych leki te mogą być również stosowane długnerminzwo w celach profilaktycznych.
Wśród zaburzeń afektywnych jednobiegunzwych wyrćżnia się obecnie dystymię, dawniej nazywaną depresją nerwicową, różniącą się od depresji okresowej większą przewlekłzścią przebiegu i słabszym nasileniem objawżw depresyjnych.
Ze względu na istotne upośledzenie funkcjonowania, jakie powoduje ta choroba, u większości chorych istnieją wskazania do leczenia i profilaktyki.
Stwierdzono, że skutecznym sposobem postępowania jest prowadzenie długoterminowej farmakoterapii przy zastosowaniu nowych leków przeciwdepresyjnych, takich jak selektywne inhibitory wychwytu serotoniny (Oucksetyna, fluwck-amina) oraz selektywne i odwracalne inhibitory monoaminooksydazy typu A (moklobennid) .
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- choroba afektywna jednobiegunowa
- depresja jednobiegunowa
- jednobiegunowa