Leki anksjolityczne mają zastosowanie doraźne lub pomocnicze.
Stosuje się je: w leczeniu ostrych (napadowych) i przewlekłych postaci lęku, w leczeniu wspomagającym zaburzeń psychopochodnych na początku procesu psychoterapii, w leczeniu wspomagającym zespołów depresyjnych, w leczeniu psychoz z zaburzeniami jakościowymi świadomości, np.w majaczeniu, w leczeniu niektórych rodzajów napadów padaczkowych, zwłaszcza stanu padaczkowego (tylko niektóre leki benzodiazepinowe) , w leczeniu objawów abstynencyjnych w uzależnieniu alkoholowym (przez krótki czas) i jako leki nasenne (należy zachować ostrożność, szybko uzależniają) .
Przeciwwskazania.
Leki z grupy benzodiazepin są przeciwwskazane w miastenii ze względu na działanie miorelaksacyjne.
To samo przeciwwskazanie dotyczy osób w wieku podeszłym: możliwe są nagle zwiotczenia mięśni i niebezpieczne upadki prowadzące do zwichnięć i złamań kości.
Ostrożność należy zachować w I uymestraeciąży, w niewydzlności krążenia, w uszkodzeniach nerek i wątroby, a także w stanach zatrucia alkoholem.
Sposób podawania i dawkowanie.
Leki przeciwlękowe, o czym była już mowa, stosuje się przede wszystkim doustnie.
Jeżeli leki z grupy benzodiazepin stosowane są z innych wskazań (stan padaczkowy, leczenie wspomagające psychoz) , można je podawać domięśniowo i dożylnie.
Po podaniu dożylnym działanie ich ujawnia się w ciągu kilku minut, po podaniu domięśniowym absorbowane są wolniej niż po zażyciu doustnym.
Mimo szerokiego zastosowania leczniczego pochodnych benzodiazepiny, anksjolitykipowinno się stosować możliwie w najmniejszych dawkach i krótko.
Dawkowanie zawiera tabela 16.
Biorąc pod uwagę sedatywne działanie leków, najlepiej podawać je w dawce jednorazowej na noc.