Wspólną cechą TLPD jest hamujący wpływ na zwrotny wychwyt zarówno NIA, jak i 5-HT, a również działanie cholinulityczne oraz przeciwhistaminowe, traktowane przez licznych farmakologów jako cecha niekorzystna, odpowiedzialna za liczne objawy niepożądane.
Farmakolodzy dążyli do uzyskania leków wolnych od tej ujemnej cechy, co doprowadziło do wprowadzenia do lecznictwa nowej grupy leków nazywanych, selektywnymi inhibitorami wychwytu N?i 5-HT”, których działanie cholinolityczne i antyhistaminowe jest znikome.
Przedstawicielem tej stosunkowo, młodej”grupy jest wenlafaksyna, której wpływ przeciwdepresyjny w zespołach dużej depresji porównywany jest do działania podstawowych TLPD (imipramina, klomiprmina i inne) .
W dawkach dużych (150 mg@obę) ma działać szybko, już w pierwszym tygodniu leczenia.
W porównaniu z TLPD tolerancja leku ma być lepsza.
Drugi lek z tj grupy stanowi milnacipran (pochodna fenyloklopropanu) , który hamuje wychwyt doneuronalny NA i 5-HT, nie wywiera bezpośredniego działania na receptory postsynaptyczne, nie ma też wpływu cholinolitycznego.