Farmakoterapia tradycyjna.
Mówiąc o leczeniu farmakologicznym zaburzeń psychicznych w nowoczesnym znaczeniu, ma się na myśli stosowanie leków psychotropowych.
Leki psychotropowe w ścisłym znaczeniu wprowadzono do psychiatrii dopiero na początku lat pięćdziesiątych.
Przez farmakoterapię tradycyjną należy zatem rozumieć różne leki, stosowane-wbrew określeniu-również aktualnie do leczenia różnych objawów psychzpatolugicznych.
Ze względu na szczupłość miejsca poświęcimy im kilka uwag, odwołując się do ogólnej wiedzy farmakologicznej czytelnika.
Leki te dzieli się na: pobudzające i hamujące o u n., działające na układ autonomiczny oraz: hormony, witaminy, środki odżywcze i tonizujące.
W lecznictwie psychiatrycznym spełniają one rolę pomocniczą, zwłaszcza gdy chodzi o leczenie psychoz.
W leczeniu nerwic lepiej unikać wszelkiej farmakoterapii.
Ma ona zazwyczaj charakter leczenia objawowego, a nie przyczynowego.
W miejsce objawów ustępujących pojawiają się nowe.
Środek farmakologiczny, sankcjonuje”nerwicę lub objaw nerwicowy, postrzegane tak przez pacjentów i lekarzy jako przejaw choroby, w znaczeniu bwmedycznym.
A ta, zgodnie z atrybutami cierpienia niezawinionego (podobnie jak choroby somatyczne) , pociąga za sobą, w przekonaniu pacjentów, ale i wielu lekarzy, konieczność leczenia farmakologicznego i przywileje w rodzaju zwolnienia lekarskiego, , oszczędzającego trybu życia”, leczenia sanatoryjnego, a w końcu renty.
Psychoterapia nerwic podtrzymuje więc, funkcjonowanie w roli chorego”.
Właściwym postępowaniem jest psychoterapia zmierzająca do rozwikłania przyczyny zbjawów, a tym samym ich usunięcia.
Pisze o tym prof.
Cedet.
Jeżeli decydujemy się na środki farmakologiczne, to jedynie krótko i w określonym celu-np.dla zmniejszenia poziomu lęku utrudniającego psychoterapię.
Odrębne miejsce wśród farmakologicznego arsenału środków odgrywają leki przeciwdrgawkowe (przeciwpadaczkowe) .
Są one przedmiotem zainteresowania psychiatrii z powodów, które wyłożyliśmy poprzednio pisząc c aspektach psychiatrycznych palaczek.
Wśród licznych grup leków przeciwpadaczkowych wyróżniamy szczególnie te, które wpływają korzystnie na stan psychiczny chorych np.karbamazepina (Amizepin-.
Pcha”, Tegretol-, Geigy’) , łagodząc organiczne zaburzenia oscbzwości, ale również te, które nie mają niekorzystnego.
działania ubocznego w postaci nadmiernej senności, apatii i szybkiegz uzależnienia (dotyczy to zwłaszcza barbituranów i pochodnych benzodiazepin: diazepam, klonazepam, niuazepam itd.
Szczegółowych danych na temat leków przeciw padaczkowych czytelnik powinien szukać w podręczniku neurologii.
Psychofarmakoterapia (farmakoterapia nowoczesna) .
Będzie tutaj mowa o leczeniu środkami (lekami) psychotropowymi.
Nazwą tą obejmujemy w zasadzie substancje, które działają na zkreślone układy receptcrowe xu n.człzwiekai zmieniają w sposób istotny jego stan psychiczny.
Działanie to może być uspokajające albo pobudzające, poprawiając nastrój (euforyzujące) lub obniżające wzmożone samopoczucie (np.przeciwmaniakalne) , przeciwlękowe (anksjolityczne) , przeciwpsychztyczne (antypsychutyczne, psychzzolityczne) lub psychozo twórcze (psychomimetyczne, halucynogenne) .
Nie udowodniono do końca wpływu leków psychotropowych na proces chorobowy leżący u podłoża psychoz endogennych, znoszą jedynie lub tłumią zarówno podmiotowe dolegliwości pacjentów, jak i przedmiotowo stwierdzane objawy i zespoły.
Wskazania dz ich stosowania nie opierają się zatem na rozpoznaniu nozologicznym, lecz biorą za podstawę objawy lub zespoły objawów (symptomy albo syndromy) , stąd działanie ich określamy jako symptomolityczne albo syndromolityczne.