Jak już wspomniano, podejście systemowe najlepiej pozwala nam zrozumieć powstawanie zaburzeń psychicznych okresu rozwojowego.
W ich powstawaniu udział biorą wszystkie systemy, w których funkcjonuje dziecko lub dorastający, w tym także jego własny system biologiczny, na który wpływ mają czynniki genetyczne, konstytucyjne, uszkodzenia o u n.itd.
W równym stopniu wpływ na kształtowanie się zaburzeń ma psychologiczny system dziecka-jego rezerwy psychologiczne, samoocena, wykształcające się mechanizmy obronne pozostające w ścisłym związku z cechami systemu rodzinnego.
Temu ostatniemu przypisuje się szczegćlne znaczenie w powstawaniu zaburzeń okresu rozwojowego.
Wśród jego cech istotną dla dziecka rolę odgrywa separacja od rodziców lub ich strata, style wychowania (sposoby sprawowania opieki, kontroli, a zwłaszcza atmosfera emocjonalna rodziny) , a także wyraźna patologia rodzinna taka jak zaburzenia psychiczne w rodzinie, alkoholizm lub zachowania kryminalne.
Ważne są także zmienne charakteryzujące system rodzinny takie, jak jego struktura, powtarzające się wzorce interakcji rodzinnej oraz sposoby komunikowallldSIĘ.
Wszystko to składa się na system problemowy, powstające objawy dziecka są jednym z jego elementów i mogą mieć charakter przejściowy, ale równie dobrze mogą być podtrzymywane przez system rodzinny lub inne systemy, takie jak szkoła lub grupa rówieśnicza.
W systemie problemowym ważną rolę odgrywają także przekonania rodziny i mity rodzinne przekazywane z pokolenia na pokolenie, często determinujące sposób rozumienia ujawów, wyznaczające czas ich trwania i znaczenie dla rodziny, w tym także dla dotkniętego nimi dziecka lub nastolatka, jak również sposoby zwracania się o pomoc.
Od momentu trafienia dziecka pod opiekę służb medycznych służby te w osobie lekarza bądź instytucji leczącej-srają się częścią systemu pomocy stykającego się z systemem problemowym.
Spotkanie tych dwu systemów wyznacza interdyscyplinarny charakter działań terapeutycznych w psychiatrii dzieci i młodzieży, zmuszając do stałej współpracy z bliższą, ale także z dalszą rodziną dziecka, nauczycielami, przedstawicielami grupy rówieśniczej, psychologami i pedagogami.