Teorie cech osobowości charakteryzują się klasyfikowaniem ludzi z perspektywy ich stałych właściwości (dyspozycji) psychofizycznych, czyli cech.
Cecha to hipotetyczny komponent osobowości, definiowany przez przypisywanie ogólnej nazwy zbiorowi wspć (występujących zachowań.
Opisujemy np.daną osobę w kategoriach cech jako nieufną, agresywną, egocentryczną, lękową, chwiejną emocjonalnie itp., zakładając, że pod podanymi nazwami powszechnie rozumie się określone zbiory zachowań.
Podstawę teoretyczną takiego opisowego ujęcia osobowości stanowi fakt względnej stałości niektórych elementów zachowania się człowieka w podobnych sytuacjach oraz regularność i podobieństwu zachowań różnych ludzi, cu pozwala wnosić o wspólności ich cech i opisywać za pomocą tych samych pojęć.
I’echa byłaby więc skrótowym opisem pewnych zachowań i jednocześnie ich determinantą, natomiast struktura osobowości-określonym układem (konfiguracją) cech.
liczba definicji osobowości proponowanych na podstawie teorii cech oceniana jest w piśmiennictwie na ponad sto.
Dla celćw praktyki klinicznej można zdefiniować osobowość jako wieloczynnikową strukturę dynamiczną, ktćra integruje i reguluje zachowanie się człowieka uraz jego relacje ze światem zewnętrznym.
W myśl założeń teorii cech zaburzenia osobowości to względnie trwałe zahamowanie rozwoju osobowości, przejawiające się zakłóceniem prawidłowego funkcjonowania jej mechanizmów integracyjna-regulacyjnych.
Według przyjętej obecnie w Polsce, a postulowanej przez Światową Organizację Zdrowia X Rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób.
Urazów i Przyczyn Zgonów OCD-IO) , przez zaburzenia osobowości rozumie się głęboko utrwalone wzorce zachowań, odbiegające zł przeciętnych wzorów przyjętych w danej kulturze, a charakteryzujące się mało elastycznymi reakcjami na różne sytuacje indywidualne i społeczne oraz trudnościami w wielu zakresach funkcjonowania psychologiczna-społecznego.
KW KO DO.