Porażenie przysenne polega na kilkuminutowej uogólnionej niezdolności poruszania się i mówienia.

Omamy przysenne są to żywe, realistyczne doznania zmysłowe z zachowaną częściowo orientacją co do otoczenia.
Zarówno porażenie, jak i omamy przysenne pojawiają się albo podczas zasypiania, albo podczas budzenia się.
Początek choroby zazwyczaj przypada na okres pokwitania, ponowny szczyt zachorowań odnotowuje się między 35, a 45, rż.
Narkolepsja trwa przez całe życie, zwłaszcza nadmierna senność nie ustępuje z czasem.
Rutynowe badanie EIG, tomografia komputerowa i magnetyczny rezonans jądrowy nie wykazują odchyleń od normy.
Larenja snu jest skrócona do wartości poniżej 5 minut.
Rejestracja snu nocnego ujawnia spłycenie snu i rozfragmentowanieepizodów snu REM.
Latencja stadium REM wynosi poniżej 15 minut.
Leczenie narkolepsji jest objawowe.
W Stanach Zjednoczonych do leczenia nadmiernej senności używa się środków psychostymulujących, głównie metylfenidatuw dawce 10-60 mg dziennie, ewentualnie dekstroamfetaminy w dawce 5-60 mg dziennie.
Zrównoważenie działania terapeutycznego środków psychostymulującychoraz ich działania niepożądanego, łącznie z psychozami, nie jest łatwe.
Alternatywą może być podawanie modafinilu w dawce dobowej 300 mg, selegilmy w dawce 30 mg dziennie.
Żaden znany lek nie usuwa całkowicie nadmiernej senności.
Leczenie pozostałych objawów tetrady polega na podawaniu tró (pierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (protryptyliny 2, 5-20 mg dziennie lub imipraminy, klomipraminy czy też dezypraminy 25-200 mg dziennie) albo wiloksazyny 50-200 mg dziennie.
Oprócz leczenia farmakologicznego zaleca się profilaktyczne drzemki przez 15-20 minut.
I-2 razy dziennie.
Po drzemce czujność poprawia się na 2 godziny.
Pożądane jest tworzenie grup wsparcia.

Artykuł dotyczy następujących zagadnień:

  • omamy przysenne
  • tomografia EIG