Rokowanie.
U chorych, którzy mają motywację lub udaje się ją wzbudzić, a także gdy można terapią objąć całą rodzinę, rokowanie jest dobre.
W grupie przypadków zaniedbanych, kiedy doszło do wtórnych następstw somatycznych, notuje się pewien odsetek zgonów.
Żarłoczność psychiczna (żuMma wericsw) lub psychopochodnajest zaburzeniem występującym niekiedy naprzemiennie z jadłowstrętem psychicznym.
Zespół ten charakteryzuje się okresami obżarstwa i nadmiernym skupianiem się na kontroli masy ciała.
Pacjenci stosują skrajne metody przeciwdziałania tuczącym skutkom spożywanych pokarmów.
Pud tym względem przypominają zachowania osób z jadłowstrętem psychicznym.
Również w tej grupie zaburzeń spotyka się częściej kobiety, chociaż pierwsze objawy występują w nieco późniejszym wieku.
Żarłoczność psychopochodna może wystąpić u chorych leczonych z powodu anoreksji, kiedy wzrasta masa ciała, poprawia się łaknienie, pojawiają się miesiączki, a potem następuje przejadanie się z wymiotami (niekiedy prowokowanymi) .
Wymioty mogą prowadzić do zaburzeń elektrolitowych, tężyczki, napadów padaczkowych, zaburzeń rytmu serca, osłabienia mięśni, odwodnienia, a w konsekwencji do znacznego spadku masy ciała.
Rozpoznanie opiera się na następujących kryteriach ICD-Bkstałe zaabsorbowanie jedzeniem i niepowstrzymane pragnienie jedzenia: pacjent miewa epizody żarłoczności, polegające na spożywaniu olbrzymich porcji jedzenia w krótkich odstępach: pacjent próbuje przeciwdziałać “tuczącym”skutkom spożywania pokarmów, stosując co najmniej jeden z następujących sposobów: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, okresowe głodówki, stosowanie leków tłumiących łaknienie, preparatów tarczycy lub środków moczopędnych: chory ze współistniejącą cukrzycą może zaniechać przyjmowania insuliny: .
obraz psychopatologiczny dotyczy chorobliwej obawy przed otyłością: pacjent zakreśla nieprzekraczalne granice masy ciała, znacznie poniżej przedchorobowej czy optymalnej według lekarza: często, choć nie zawsze, w wywiadzie stwierdza się epizod jadłowstrętu psychicznego.
Okres dzielący te dwa zaburzenia trwa od kilku miesięcy do wielu lat: poprzedzający epizod jest pemoobjawowy lub przebiega w sposób poranny, z umiarkowanym spadkiem masy ciała i/lub przejściowym zatrzymaniem miesiączek.
February 20, 2010 ·
Opublikowano w: Psychologia kliniczna