Leczenie jadłowstrętu psychicznego jest zadaniem delikatnym, wymagającym od terapeuty cierpliwości i dużego wysiłku.
Powinno się opierać na następujących działaniach: 1) przywróceniu zachwianej homeostazy w organizmie przez doprowadzenie do ruwnowagi elektrolitowej, witaminowej, białkowej i węglowodanowejoraz usunięciu wtórnych zaburzeń ze strony układu pokarmowego, układu krążenia i wydzielania wewnętrznego (endokrynologicznegok 2) równoległym prowadzeniu psychoterapii chorego: 3) prawidłowym ustawieniu diety: 4) terapii rodziny.
Nawiązanie z pacjentem pierwszego kontaktu jest trudne ze względu na jego chłodną, nieufną, a często agresywną postawę.
Nie ma on najczęściej poczucia choroby fizycznej, a tym bardziej psychicznej, ma natomiast silną motywację do odmawiania przyjmowania pokarmów.
Pacjenci z anoreksją znani są z przebiegłości, która wyraża się tym, że albo w ukryciu dokarmiają się z powodu silnego poczucia głodu, albo prowokują u siebie wymioty lub stosują środki przeczysz GZI) ĘCC.
Szczególnej ostrożności wymaga w rozmowie poruszanie problemów psychologicznych.
Pacjentki, u których konflikt dotyczy sfery seksualnej (może tu chodzić o wykorzystywanie seksualne w okresie dzieciństwa sprzed zachorowania na jadłowstręt psychiczny, brak akceptacji roli kzbiecej i fizycznych cech 21-Psyehi@lri 4.
kobiecości, lęk przed zbliżeniami seksualnymi) , stosują silne mechanizmy obronne.
Wskazana jest raczej psychoterapia racjonalna, polegająca na wyjaśnianiu znaczenia spożywania poszczególnych składników pożywienia i analizowaniu objawów, które wystąpiły w wyniku długotrwałego głodzenia się.
Niektórzy autorzy wspominają o dobrych wynikach uzyskiwanych dzięki metodom nastawionym na zmianę zachowania (terapia behawioralna) .
Należy pamiętać, że próby karmienia pacjenta sondą lub przymusowe dokarmianie mogą nieodwracalnie zburzyć kontakt terapeutyczny.
Spośród leków farmakologicznych stosuje się niewielkie dawki insuliny, małe dawki neuroleptyków lub leków przeciwdepresyjnych, nie mają natomiast znaczenia i są raczej nieskuteczne przetwory hormonalne, np.wyciągi z przedniego płata przysadki, estrogeny.
Zastrzeżenia te nie dotyczą oczywiście przypadków, w których zachodzi konieczność przywrócenia właściwego poziomu hormonów.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- leczenie ruwnowagi