Przewlekłe późne następstwa, które niekiedy przejawiają się przez dziesiątki lat, określa się.

jaku trwałe zmiany osobowości po przeżyciu sytuacji ekstremalnej-(np.u byłych więźniów obozów koncentracyjnych).
Zaburzenia adaptacyjne stwierdza się zwykle nie dłużej niż w miesiąc po, zaistnieniu sytuacji trudnej lub zmiany życiowej(np.migracja, utrata osoby bliskiej, zatrudnienia, przejście na emeryturę itp., wystąpienie choroby somatycznej).
Zaburzenie ma zwykle charakter przemijający, trwa nie dłużej niż rok, objawy różnorodne, glćwnie obniżenie nastroju, smutek, przygnębienie, zamartwianie się, poczucie niemożności poradzenia sobie i ograniczona zdolność do wykonywania codziennych czynności, niekiedy występują objawy lękowe i/lub RgTCSVWOC.
Postępowanie lecznicze we wszystkich tych zaburzeniach powinno uwzględniać interwencje kryzysowe, psychoterapię krótkoterminową, zorientowaną na wsparcie i na rozwiązanie problemu, farmakoterapię.
Zaburzenia seksualne o charakterze nerwicowym 152 u mężczyzn mogą dotyczyć zdolności do wzwodu(impotencja wzwodu), wytrysku(przedwczesny, opóźniony, brak)i odczuwania szczytowania.
U kobiet mogą się przejawiać w postaci braku reakcji na bodźce seksualne, zaburzenia lub brak orgazmu, pochwicy, braku potrzeb, awersji, anhedomi, nadmiernego popędu, dyspareunii(bólów w czasie stosunku).
Większość tych zaburzeń występuje w przebiegu nerwicy, jednak nierzadko jako stosunkowo ograniczony zespół psychopatologiczny.
Dużą rolę w wystąpieniu i utrwaleniu tych zaburzeń odgrywa lękowe oczekiwanie niepowodzenia, skupianie się na przebiegu aktu i doznaniach seksualnych, traktowanie sprawności seksualnej jako miernika własnej wartości.
Pierwsze trudności lub niepowodzenia w podjęciu życia seksualnego mogą na zasadzie błędnego koła, utrwalenia odruchu warunkowego, stać się początkiem przewlekłych zaburzeń, zwłaszcza wtedy, gdy występują u osoby, która przeżyła uraz seksualny w dzieciństwie lub ma wpojone sztywne normy moralne, odrzucające seksualność i jej przejawy.
Znaczenie ma także brak wiedzy i doświadczenia oraz konflikty z partnerem, ponieważ wtedy relacje seksualne stają się często narzędziem walki i manipulacji.
Rokzwanie w przypadku wczesnego podjęcia leczenia(psychoterapia, zwłaszcza techniki behawinalne, oraz środki farmakologiczne)jest raczej korzystne, ale najczęściej wymaga współpracy partnera pacjenta, który jest uwikłany w wystąpienie lub utrzymywanie zaburzeń u chorego.
Przykład.
Pacjent, lat 21, zgłosił się ze skargami na przedwczesny wytrysk, który występuje w trakcie pieszczot przed immbiz pems.
W wieku 18 lat, przy próbie zbliżenia pod wpływem alkoholu z przygodną znajomą podczas prywatki, doszło do wczesnego wytrysku, partnerka gc wyśmiała.
Przez następne 2 lata pacjent nie podejmował prób rozpzczęcia życia seksualnego.
Od kilku miesięcy ma narzeczcną, która nie zgadza się na stosunki seksualne przed ślubem, jednak często dochodzi do różnorodnych pieszczot, podczas których u pacjenta występuje wytrysk.
Wiąże się to z onanizmem, który uprawiał zarówno w dzieciństwie, jak i intensywnie w okresie ostatnich dwżch lat przed poznaniem obecnej narzeczonej.
Po kilku rozmowach, udzieleniu informacji z mechanizmach przedwczesnego wytrysku, znacznych różnicach czasowych w dochodzeniu do orgazmu i wytrysk o nieszkodliwości onanizmu oraz wskazawek co dc możliwości przedłużenia cz przed wystąpieniem wytrysku skargi i obawy ustąpiły.

Wśród zespołów behawioralnych związanych z zaburzeniami fizjologicznymi wymienione zostają zaburzenia odżywiania się(F 5 O), nieorganiczne zaburzenia snu(dyssomnia, parasomnie), dysfunkcje seksualne nie spowodowane zaburzeniem organicznym ani chorobą somatyczną(F 5 O-53).
Przyjmuje się, że w powstaniu i przebiegu tych zaburzeń istotną rolę odgrywają czynniki psychologiczne.

Artykuł dotyczy następujących zagadnień:

  • pózne szczytowanie u menzczyzn