Istnienie tej postaci nerwicy jest podawane w wątpliwość, ponieważ zespół hipochondryczny zwykle występuje w przebiegu innych zaburzeń, np.schizofrenii czy depresji, jako objaw zaś w nerwicy natęctw, nerwicy lękowej.
Niekiedy hipochondryczne nastawienie jest charakterystyczne dla całego życia pacjenta, można wtedy je oceniać jako postać zaburzenia osobowości.
Nerwicę hipochondryczną należy rozpoznawać wtedy, gdy u chorego dominuje zainteresowanie własnym zdrowiem, istnieje uporczywe przekonanie o uszkodzeniu lub schorzeniu mało podatne na przekonywanie i argumenty.
Pacjent, wypowiadając liczne skargi na przykre doznania i dolegliwości, ma własną koncepcję ich chorobowego pochodzenia i całkowicie skupia swoje obawy oraz uwagę na przeżyciach chorobowych.
Są to sporadyczne przypadki, lecz dalszy przebieg charakteryzuje się częstymi pobytami w szpitalach, a nawet zabiegami operacyjnymi, niekiedy dopiero po wielu latach rozpoznanie ulega ZDUBOIC.
Hipochondryczne skargi należy odróżniać w stosunkowo licznej grupie pacjentów w starszym wieku, którzy systematycznie odwiedzają lekarzy różnych specjalności, zwłaszcza internistów, szukając kontaktu i wsparcia.
Są to zazwyczaj ludzie samotni o bardzo ograniczonych więzach społecznych.
Pełnienie roli społecznej pacjenta oraz utrzymywanie społecznego i emocjonalnego kontaktu z lekarzami srało się dla nich jedynym bardzo ważnym spzsobem zaspokojenia potrzeb własnych.
Personel medyczny w tej sytuacji spełnia zadania terapeutyczne, wychodząc naprzeciw tym pacjentom:przebieg zaburzeń jest w rej grupie chorych najczęściej przewlekły, a próby ich usamodzielnienia na ogół nie przynoszą rezultatów.
Reakcja na cigżki stres i zaburzenia adaptacyjne F 43.
Podstawą dla wyodrębnienia tej kategorii zaburzeń stały się obserwacje, że po przeżyciu wyjątkowo nieoczekiwanego, , stresującego”wydarzenia życiowego mogą wystąpić zaburzenia u określonym obrazie psychopatologicznym i przebiegu.
To samo dotyczy zaburzeń obserwowanych w okresie adaptacji do istotnych zmian życiowych lub do następstw trudnych, stresujących”wydarzeń życiowych, mających mniejsze znaczenie urazowe.
Wyróżnia się ostrą reakcję na stres, która charakteryzuje się szybkim ustąpieniem po nagłym przeżyciu katastroficznej sytuacji przez osobę, która poprzednie nie miała zaburzeń psychicznych.
Do tych wydarzeń zalicza się katastrofy żywiołowe, wypadki, sytuacje wojenne-bitwy itp., napady, gwałty, nagłą śmierć jednoczesną kilku bliskich osób.
W obrazie dominują początkowo zwężenie pola świadomości, zaburzenia orientacji, pćżniej rozpacz, gniew, lęk, depresja, wyłączenie się(amneja, osłupienie)lub pobudzenie i nadmierna aktywność(ucieczka, fuga).
Zwykle pc trzech dniach objawy ustępują.
Druga grupa tych zaburzeń nosi nazwę, stresowe pourazowe”.
Są to opóźnione lub/i przedłużone reakcje na wydarzenie lub istnienie krćtko-lub długotrwałej sytuacji o wyjątkowo obciążającym i zagrażającym charakterze(w czasie wojngy, okupacji, holocaustu, przeżycia tortur, gwałtu, aktów terroryzmu, związanych z klęskami żywiołowymi, itp.
Występuje dotkliwe, natrętne przypomnienie sobie sytuacji lub wydarzeń we wspomnieniach, wyobrażeniach na jawie lub w snach oraz obojętnienie uczuciowe, izolowanie się, unikanie bodźców wywołujących wspomnienia.
Trwają od kilku tygodni do 6 miesięcy.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- hipochondryczna osobowość