Mniej więcej u 50%chorych stwierdza się cechy zscbowości anankastycznej.
Istota przeżywanego konfliktu sprowadza się często dz walki między potrzebami a zasadami.
Obraz kliniczny-pacjenci często sprawiają wrażenie skutych, ruchy są mało płynne, brak rozluźnienia postawy ciała i wyrazu twarzy.
Widoczne jest wzmożone napięcie mięśniowe, uboga mimika twarzy, jednostajna intonacja.
Pacjenci najczęściej niechętnie, z trudem, niewiele mówią o swoich objawach, jakby się ich wstydzą, częstz długo nie ujawniają ich lekarzowi.
Sprawiają wrażenie, że nie są w pełni krytyczni wobec treści natręctw oraz ich absurdalności, ale jednocześnie domagają się wielokrotnych zapewnień, wyjaśnień i uspokajania.
Niejednokrotnie z uporem, w sposub zdecydowany, przeciwstawiają się próbom ograniczenia wykonywania przez nich czynności natrętnych, szczególnie złożongychrytuałżw.
Widoczny jest wtedy narastający strach i niepokój z towarzyszącymi wybuchami wrogości i agresji.
W ciężkich przypadkach zwraca uwagę prawie całkowity brak uwzględniania potrzeb i interesów innych, postępujące izolowanie się, spędzanie wielu godzin na wykonywaniu czynności przymusowych, doprowadzanie się du stanu wyczerpania, łącznie z uszkodzeniami fizycznymi(szorowanie dłoni środkami dezynfekującymi, wyrywanie sobie włosów itp).
Niektórzy z tych chorych prowadzą życie inwalidów, wymagających opieki otoczenia.
Przeżywane uczucia zagrożenia pobudzają wielu z tych chorych du zapewnienia sobie bezpieczeństwa przez stałe kontrolowanie siebie i innych oraz otaczających domniemanych wrogo nastawionych sil.
Przebieg, rokowanie i leczenie.
V pewnych chorych, u których w wywiadzie stwierdza się uraz porodowy, objawy występują zazwyczaj przed 20, rż” np.w postaci natrętnego poprawiania zadań szkolnych, liczenia numerów domów, chodzenia po określonych płytach chodnikowych.
W okresie dzjrzewania często występuje onanizm o cechach kompulsyjnych, wyobrażenia o treści seksualnej lub bluźnierczej, przymusowe czynności samouszkadzające.
Poszukiwanie pomocy ma miejsce dopiero po upływie kilku lat, objawy okresowo się nasilają, przebieg staje się przewlekły, do istniejących obsesji dochodzą coraz to nowe, również kompulsje.
Początkowy opór chorego wobec natręctw słabnie, próby walki z nimi zastępuje rezygnacja i nasilające się obniżenie nastroju.
Taki przebieg występuje zwykle u chorych z osobowością anankastyczną, przy czym stwierdza się nieznaczne i krótkotrwałe poprawy pu aktualnym leczeniu na oddziałach stacjonarnych, gdzie jest stosowany kompleksowy program terapeutyczny, łącznie z metodami psychoterapii-w tym szczególnie technikami behawicralnymi-oraz podawanie leków(np.
Anwranilu w dawce do 200 mg).
U pozostałych pacjentów początek jest na ogół ostry, np.po porodzie, nagły, po urazie psychicznym, fizycznym lub przebytym zakażeniu, brak cech osobowości anankastycznej.
Istnieje na ogół tendencja do stopniowego wygasania nauęctw, mogą one jednak występować długz w stosunkowo małym nasileniu, zwłaszcza u jednostek niepewnych, sensytywnych, o cechach psychastenicznych.
Dla tych pacjemżw ważny jest niekiedy długotrwały związek terapeutyczny z lekarzem, który stanowi dla nich autorytet i istotne źródło wsparcia oraz nadziei.
Leczenie farmakzlogiczne może być pomocne w tych przypadkach, w kturych natręctwa występują w przebiegu zespołów depresyjnych, ale rozstrzygnięcie tego wymaga niekiedy próby leczenia er iłowa(ur.