np.zwierząt, jest stosunkowo częste, natomiast fobie poważnie zaburzające życie występują mniej więcej u 0, 29 ludności.
Leczy się co czwarta osoba z fobiami, co stanowi około.
29 wszystkich pacjentów psychiatrycznych.
Fobie w populacji ogólnej dotyczą najczęściej obaw przed chorobami, burzą, zwierzętami, ciemnością, wysokością.
U dzieci fobia szkolna ustępuje często samorzutnie, społeczne fobie rozpoczynają się najczęściej w wieku dojrzewania, dotyczące chorób-powyżej 30, rż.
Fobie mogą występować pojedyncze lub bywa ich kilka u jednego chorego, mogą występować ubek innych objawów psychopatologicznych, w przebiegu różnych cherub psychicznych.
Etiopatcgeneza-w opisach cech osobowości pacjentów z fobiami często powtarza się:osoba zależna, lękliwa, bierna, niepewna:nie zawsze jest jednak jasne, czy cechy te istniały przed wystąpieniem fobii.
Wpływ norm kulturowych, wychowania i postaw osób znaczących w dzieciństwie przyczyniają się do powstawania określonych fobii, np.socjofobii i erytrufcbii(obawa przed ośmieszeniem się przez czerwienienie twarzy).
Bezpośrednie urazy fizyczne i psychiczne, .
zwłaszcza gdy mają charakter nieoczekiwany i szczególnie przykry dla jednostki, mogą spowodować wystąpienie fobii.
Niekiedy fobie rozwijają się na zasadzie modelowania przez matkę, w wielu przypadkach powstają na zasadzie warunkowania klasycznego i instrumentalnego(np.wypadek, zamknięcie w windzie, pozostanie w domu zamiast pójścia do szkoły).
Fobie dominują niekiedy po zejściu stanów lękowych w obrazie chorobowym(np.po zawale mięśnia sercowego dominuje agorafobia), to samo obserwuje się czasem po ustąpieniu stanu depresyjnego.
Utrwalenie fobii może się wiązać z uzyskiwaniem korzyści, np.emocjonalnych, od osób bliskich w postaci zainteresowania, poświęcania czasu oraz ulgi z powodu uniknięcia przedmiotu lub sytuacji nasilającej lęk.