stale utrzymujące się wahania nastroju, który oscyluje pomiędzy stanami subdepresji i hipomanii.
Zaburzenie to jest najczęściej poranną formą choroby afektywnej dwubiegunowej.
Dystymia te przewlekły, utrzymujący się ponad 2 lata stan subdepresyjny.
Złe samopoczucie, przygnębienie wykazuje dużą zmienność, jest często zależne ud bieżących wydarzeń.
Pozycja nozologiczna dystymii nie jest jasna, w części przypadków(zwłaszcza gdy nawraca)-jest to wariant zaburzeń afektywnych jednobiegunowych, u pewnej liczby chorych ma podłoże nerwicowe lub wiąże się z zaburzeniami osobowości(odpowiada więc terminowi diagnostycznemu “depresja nerwicowa”).
Zejściem chorób afektywnych u części osób jest całkowite ustąpienie nawrotów i powrót du stanu zdrowia.
Nigdy jednak nie można wykluczyć możliwości ponownego nawrotu, nawet po bardzo długiej remisji.
Formą zejścia jest również przewlekle utrzymujący się stan subdepresji, w którym leki przeciwdepresyjneczęsto są mało skuteczne.
Dotyczy tz 15-20%chorych i pojawia się częściej u osób po 50, rż.
Stan taki wymaga zróżnicowania z długo utrzymującym się nawrotem depresji.
Do rzadko obserwowanych należy przewlekły stan hipomaniakalny.
Szczególnym problemem są powiązania między nadużywaniem alkoholu i uzależnieniem od alkzholu a chorobami afektywnymi.
Dane statystyczne, zamieszczane w pracach licznych autorów, określają to zjawiskz na 30-65%populacji chorych z zaburzeniami afektywnymi.
Zagadnienie powiązań pomiędzy chorobami afektywnymi i nadużywaniem leków(przeciwbólowych, nasennych, anksjulitycznych)nie doczekało się dotychczas szerszych badań, chociaż problem ten na pewno występuje.
Zgon związany z zamachem samobójczym również należy zaliczyć do form zejścia chorób afektywnych(dotyczy to 15-25%chorych).
Wyniki badań nad genezą samobójstw w chorobach afektywnych wskazują, że chociaż są doić ścisłe powiązania pomiędzy zamachem samobójczym a zespołem depresyjnym, to depresja stanowi ważną, ale nie jedyną przyczynę decyzji o odebraniu życia.
Decyzja taka często jest wynikiem współistnienia depresyjnych zaburzeń nastroju i myślenia oraz niekorzystnej sytuacji środowiskowej, w której znajduje się chory(konflikty w małżeństwie, w domu rodzinnym, w miejscu pracy, trudności materialne, osamotnienie, niemożność liczenia na pomoc innych).
Nie oznacza to bynajmniej, że dobra sytuacja socjalna wyklucza możliwość samobójstwa.
Duże ryzyko samobójstwa pojawia się również w głębokich depresjach, zwłaszcza przebiegających z lękiem, podnieceniem, z urojeniami depresyjnymi(urojenia hipochondryczne, nihilistyczne, katastroficzne:(patrz też rozdział.
Samobójstwa”.
)Choroby afektywne u części chorych mogą być przyczyną trwałego lub okresowego inwalidztwa.
Trwale inwalidztwo jest najczęściej następstwem ciężkiego(np.naprzemiennego)przebiegu choroby lub przewlekłego utrzymywania się porannych zaburzeń nastroju(subdepresja, hipomania)i stanowi podstawę do orzekania Ul lub U grupy inwalidzkiej.
Podstawą takiej decyzji jest długo utrzymujący się nawrót u chorego ze sporadycznymi, lecz długimi fazami.