Depresja.
Depresje występujące w przebiegu chorób afektywnych są często(zwłaszcza w Europie)określane mianem, depresji endogennej”lub, depresji typu endogennego”.
Odpowiednikiem(chociaż nie ma tu znaku równości)depresji endogennej, siągającej znaczne nasilenie kliniczne, o obrazie typowym jest termin diagnosyczny:, duża(lub wielka)depresja”-w klasyfikacji DSM-IV lub, epizod lepresyjny”c średnim lub znacznym nasileniu, -w klasyfikacji ICD-10.
W końcowej części tego podrozdziału podano kryteria diagnostyczne epizodu lepresyjnego według DSM-IV.
W lecznictwie psychiatrycznym, zwłaszcza szpitalnym, częściej spotyka się ypowe, w pełni rozwinięte turmy depresji, w których objawy i cechy zespołu lepresyjnego osiągają znaczne nasilenie i są zwykle zauważane przez chorego jego otoczenie, dostrzega je ruwnież lekarz.
W poradniach, zwłaszcza innych niż ioradnie zdrowia psychicznego, mamy często do czynienia z porunnymi deprejami, nierzadko atypowymi, w których występują jedynie pewne cechy zespołu lepresyjnego i częstz brakuje charakterystycznych zaburzeń nastroju.
Stany takie:zęsto sprawiają trudności diagnostyczne.
Obie grupy zespołów depresyjnych imawiamy oddzielnie.
Jepresja endogenna(typowa)epizod depresyjny o znacznym nasileniu, duża depresja)Jbraz kliniczny obejmuje szereg charakterystycznych cech nazywanych reż ibjawami lub cechami podstawowymi albo osiowymi, które stanowią poniekąd jądro”‘zespołu, oraz liczne nieswoiste objawy wtórne, będące prawdopodobnie eakcją osobowości chorego na pojawienie się objawów podstawowych.
Do objawów osiowych, które prawdopodobnie wynikają z podstawowych nocesów patogenetycznych leżących u podłoża zespołu, należą:1.
Obniżenie podstawowego nastroju(depresja jako objaw).
2. Osłabienie tempa procesćw psychicznych i ruchowych, nazywane zahamowaniem psychoruchowym.
3. Objawy somatyczne i zaburzenia rytmów bioloyicznych.
4. Lęk.
Obniżenie podstawowego nastroju jest przeżywane jako stan smuru, przygnębienia, niemzżności odczuwania radości, szczęścia, satysfakcji:niekieyjest to zobojętnienie, które charakteryzuje niezdolność do przeżywania zarćwnoczucia radości, jak i smutku.
Osłabienie tempa procesów psychicznych i ruchu jest też nazyvaneobniżeniem napędu psychoruchowego lub zahamowaniem.
Przejawem tych aburzeń jest jednostajne spuwolnienie tempa myślenia, osłabienie pamięci, oczucie niesprawności intelektu, spowolnienie ruchów lokomocyjnych, niekiedy rzadko)całkowite zahamowanie ruchowe(osłupienie).
U niektórych chorych, *lównie z chorobą afektywną jednobiegunową, zahamowanie ruchowe nie wy tepuje, zamiast tego pojawia się niepokój lub podniecenie ruchowe.
Stan taki ączy się z dużym lękiem.
Zahamowanie ruchowe i niepokój mogą występować aprzemiennie.
Objawy somatyczne i zaburzenia rytmów biologicznych są rzejawem zaburzeń funkcji regulacyjnych podwzgórza i tworu siatkowego.
Duże naczenie diagnostyczne wykazują zwłaszcza zaburzenia rytmu snu i czuwania.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- depresja obraz kliniczny
- kliniczny obraz depresji