Pierwsze opisy depresji, odpowiadającej współczesnym koncepcjom depresji endogennej, zawierają prace Hipokratesa, twórcy terminu “melancholia”.
Szczegółowy opis depresji(melancholii)podał Aretqjos z Kapadocji.
R. Burtcn w wwrzmiimelmc*zM(1612)zamieścił wnikliwy opis depresji oraz osobowości przed chorobowej, który w zarysie odpowiada obecnym charakterystykom osobowości pacjentów z chorobą afektywną jednobiegunową.
Autor opisał też rodzinne I występowanie melancholii.
Prekursorem nowoczesnej klasyfikacji chorób afektywnych był J. P. Faber, który wnikliwie opisał depresje oraz stany mieszane.
Chorobę, w której występują zarówno zespoły depresyjne, jak i maniakalne(często naprzernienne)nazwał “folie circulaire”(I 8543.
Kraepelm stworzył podstawy współczesnych koncepcji chorób afektywnych, jako chorób o przyczynach endogennych.
Jest autorem koncepcji psychozy maniakalna-depresyjnej, jako jednostki nozologicznej o etiologii endogennej.
Zmiana koncepcji psychozy maniakalna-depresyjnej jako jednostki chorobowej wiąże się z badaniami K.
Leonharda(1957-l 966), który wykazał, że cech osobowości osób z dwubiegunowym przebiegiem choroby i ich krewnych ujawniają istotne rćżnice w porównaniu z osobami z chorobą afektywną jednobiegunową(depresja nawracająca).
J. Angst(1966)i G. Perris(1966)stwierdzili liczne istotne odrębności w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej i jednobiegunowej.
Wykazali, że z punktu widzenia genetycznego obie choroby różnią się istotnie.
Badania prowadzone w minionym ćwierćwieczu dostarczyły licznych dowodów, że obie wymienione choroby nie są jednorodnymi schorzeniami psychicznymi(jednostkami nozologicznymi), lecz grupami zaburzeń o różnym przebiegu, rokowaniu, a prawdopodobnie również o różnych przyczynach i różnej patogenezie.
Okoliczności te legły u podstaw nowych koncepcji klasyfikacyjnych chorób afektywnych, które znalazły wyraz w dwóch najnowszych systemach klasyfikacyjnych o zasięgu międzynarodowym, mianowicie w Klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, znanej pod skróconą nazwą DSM-IV, oraz w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, w skrócie ICD-10, (10, wersja opracowana przez Światową Organizację Zdrowia).
W klasyfikacji DSM-IV wyodrębniono następujące podstawowe grupy zaburzeń nastroju(ang.mood disordersk 1.
Zaburzenia depresyjne, w tym:duże zaburzenia depresyjne(nawracające zaburzenia afektywne, w których występują zespoły depresyjne o wyraźnym nasileniu klinicznym, major depressive episode’):zaburzenia Jystymiczne(utrzymujące się długo zaburzenia nastrqjuwpostaci stanuw subdepresji).
2. Zaburzenia dwubiegunowe:naweacające zaburzenia afektywne, w których występują zespoły depresyjne i stany maniakalne(typ I zaburzeń dwubiegunowych)albo depresje i stany hipomanii(typ li zaburzeń).
Szczegćlną odmianą zaburzeń dwubiegunowych są zaburzenia cyklotymiczne, w postaci długo(lub stale)utrzymujących wahań nastroju(subdepresja-hipomania).
3. Zaburzenia afektywne związane z chorobami somatycznymi, schorzeniami organicznymi u, u, n., uzależnieniami.
W DSM-IV sprecyzowano kryteria rozpoznawania zespołów depresyjnych typowych(, major depressive episode’), zespołów maniakalnych oraz hipomaniakalnych.
W ICD-10 klasyfikacja zaburzeń afektywnych(ang.:moud disorders)wykazuje szereg cech wspćlnych z DSM-IV, jednak są również różnice.
Do podstawowych grup zaburzeń zaliczone 1.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe.