Terapia chorych na paranoję i reakcje paranoiczne sprawia znaczne trudności ze względu na brak motywacji tych osób do leczenia.
Z tego powodu, a także z powodu nieufności i podejrzliwości, przy jednoczesnej jasności i precyzji rozumowania oraz pustawy wyższościowej, paranoicy są niezwykle niewdzięcznymi pacjentami i nawiązanie z nimi kontaktu terapeutycznego jest bardzo trudne.
We wstępnym okresie kontakt ten powinien zmierzać do zapewnienia choremu.
minimum poczucia bezpieczeństwa, a postawy konfrontujące i wskazujące na chorobliwość przekonań urqjeniowych są przeciwwskazane.
W późniejszym okresie chyba najsłuszniejsze wydaje się zalecenie, żeby nie omawiać z pacjentem jego urojeń, a jedynie ograniczyć się do stwierdzenia, że nie podzielamy jegg.
przekonań.
Inni psychiatrzy sądzą, że próby spokojnej konfrontacji z systemem urojeniowym mogą pomóc pacjentowi w zmianie jego przekonań.
Podejmowane są też gruby pzznawczej psychoterapii urojeń.
Reasumując, należy stwierdzić, że wpływ psychoterapii na zaburzenia paranoiczne, a zwłaszcza paranoję, jest ograniczzny.
Duże znaczenie w leczeniu, zwłaszcza paranoi prawdziwej, przypisuje się środkom psychotropowym.
Niektórzy są zdania, że wprowadzenie do lecznictwa neuroleptyków zasadniczo zmieniło rokowanie w rej psychozie.
Najczęściej stosuje się chlcrpromazynę, rzadziej inne neuroleptyki, np.haloperydol o przedłużonym działaniu.
Leki te tłumią objawy psychozy, umożliwiając pacjentowi kontynuowanie normalnego życia, jednak po odstawieniu leków objawy zwykle wracają.
Wobec konieczności przyjmowania neuroleptyków przez cale życie podjęcie takiej decyzji wymaga wnikliwego rozpatrzenia wskazań.
W przypadku reakcji paranzicznych leki psychotropowe, psychoterapia, a zwłaszcza zmiana sytuacji życiowej chorego mogą doprowadzić do ustąpienia ob)IWOW.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- parafrenia rokowanie
- parafrenia leczenie
- parafrenia objawy
- leczenie parafrenii
- paranoja i parafrenia
- leczenia parafrenii
- parafrania
- parafrenia