Autorzy najbardziej znanych systemów diagnostyczna-klasyfikacyjnych, przede wszystkim ICD-10, wymieniają tzw.d epre s j ę po s eh i z otrę n i c z ną.
Rozpoznanie to powinno się stawiać wówczas, gdy pacjent przebył psychozę schizofreniczną, kiedy utrzymują się jeszcze niektóre objawy pozytywne lub negatywne tej psychozy, a nastrój chorego osiąga rozmiary, epizodu depresyjnego”(F 32), trwującego co najmniej 2 tygodnie.
Nie zawsze łatwe jest rozstrzygnięcie wątpliwości, czy objawy depresyjne stanowią immanentną składową psychozy schizofrenicznej, czy zostały odsloniętepo ustąpieniu np.objawów paranoidalnych, względnie czy nie wywołały ich leki neuroleptyczne?
Jest jednak faktem klinicznie dowiedzionym, że u chorych na schizofrenię pu ostrym okresie choroby mogą wystąpić krócej lub dłużej trwające objawy depresyjne, wymagające odpowiedniego leczenia.
Stosunkowo często rozpoznaje się tzw.schizofrenię rzekomunerwicową.
Termin ten jest dwuznaczny i mało precyzyjny.
Chodzi o to, że wypowiadane przez niektórych chorych skargi, przypominają”nerwicę, ale nie jest też wykluczone, iż chory na schizofrenię w sytuacji trudnej(w odpowiedzi na konflikt, frustrację, deprywację potrzeb itp)reaguje uruchomieniem, prawdziwych”mechanizmów nerwicowych.
Ktoś określił to trafnie słowami:, dajmy chorym na schizofrenię prawo do reagowania nerwicą”.
Skargi nerwicowe mogą też poprzedzać(zapowiadać)rozwój schizofrenii.
Zejście schizofrenii.
Poprzednio wspominałem o rozmaitych przebiegachchoroby i szansach chorych na pełną lub częściową remisję czy zejście niepomyślne.
Szanse re można zceniać bardziej pomyślnie, w miarę pojawiania się coraz skuteczniejszych leków psychotropowych i doskonalenia metod psychoterapii(rozumianej szeroko, z uwzględnieniem rehabilitacji).
Proces chorobowy może kończyć się objawami resztkowymi, utrudniającymi zdolności pacjenta do samodzielnego życia i współżycia z innymi ludźmi.
Dzisiaj unikamy rozpoznawania tzw.ubytku schizofrenicznego(kryjącego element fatalizmu i nihilizmu terapeutycznego).
W międzynarodowych klasyfikacjach chorób psychicznych używa się terminu, schizofrenia resztkowa(rezydualna)”.
Mogą np.pozostać elementy myślenia urojeniowego, brak krytycyzmu w stosunku do przebytych objawów psychotycznych, zaburzenia modulacji nastroju itd.
Jeśli chudzi o napęd i aktywność, to w większości przypadków stwierdza się bezczynność.
Nlajczęściej schizofrenia resztkowa przejawia się wieloletnim utrzymywaniem się dyskretnych objawów osiowych.
Powyższe uwagi odnoszą się oczywiście do przewlekłego procesu schizofrenicznego.