Stosunkowo często chorzy są przekonani, że przypadła im do odegrania jakaś sa, czeg 6\na rola, misja, posłannictwo.
Urojeniom prześladowczym i ksobnym towarzyszą urojenia wielkościowe, niekiedy c wyraźnym zabarwieniu re\igijny m.
Bardzo istotne znaczenie diagnostyczne mają pseuóchalucynacje, czyli omamy rzekome-słuchowe(głosy w głowie, uglośnienie myśli, echo myśli, echo lektny\, trzewne(prądy, fale odczuwane w narządach wewnętrznych, rozrywanie i wyrywanie trzewi-łączące się z cechami automatyzmu psychicznego.
francuski psychiatra Ćerwnbault określał tym terminem przeżycia występujące pod wpływem nieokreślonej siły, jak gdyby niezależnie od osoby chorego.
Należące tutaj automatyzmy ruchowe i ideacyjne nie różnią się od urojeń wpływu na działanie i myślenie.
Może rzadziej w zespole paranoidalnym występują urojenia zmiany osoby chorego.
Chory odczuwa, wcielenie”w mną osobę, w zwierzę, a niekiedy zmianę płci.
Znane mi są przypadki schizofrenii paranoidalnej, rozpoznane przez seksuologów jako transseksualizm(zaburzenie polegające na dążeniu do zmiany płci anatomicznej w związku z nieakceptowmiem dotychczasowej pici), którzy po operacji korekcyjnej przeszli leczenie psychiatryczne i żądali powrotu do płci pierwotnej.
Niekturzy chorzy odczuwają zmiany zachodzące w ich ciele, rysach twarzy, przyglądają się swojemu odbiciu w lustrze i zauważają np.wydłużenie nosa(dysmorfofobia).
Podobne przekonanie polega na tym, że chorzy odczuwają wydzielanie przykrego zapachu(potu, gazćw jelitowych).
Wszystkie urojenia paranoidalne łączy wspólna cecha, polegwąca na szczególnym rozpadzie układów międzyludzkich, na poszerzeniu lub zwężeniu zakresu związków.
W schizofrenii paranoidalnej następuje rozluźnienie związków między myśleniem a światem zewnętrznym.
Ludzie zdrowi ulegają na ogol wpływom życia uczuciowego, zależnym od związków uczuciowych z innymi ludźmi.
Poddają się sugestiom, radom, autorytetom.
W schizofrenii paranoidalnej wpływy te mają mniejsze znaczenie, wynika tu z rozluźnienia związków z rzeczywistością(myślenie autystyczne).
Chorzy tworzą własne teorie naukowe, filozoficzne, oderwane od realiżw, świadczące o postawie dereistyczncj trerminBleulera).
Bardzo charakterystycznym objawem jest spadek aktywności na wszystkich polach-od pracy zawodowej i kontaktów społecznych po najprostsze rozrywki i zajęcia domowe.
Rzadsze są przypadki podwyższonej aktywności.
Dzieje się tak zwykle, gdy dołączą się elementy innych zespołów psychopatologicznych, np.maniakalnego, katatonicznego, hiperkwetycznego.
Niektórzy posługują się w takiej sytuacji terminem, ekspansywnej pustaci schizofrenii paranoidalnej”.
Różnicowanie schizofrenii paranoidalnej może być czasem niełatwe, gdyż omamy i urojenia spotyka się również w innych psychozach.
Najtrudniejsze jest różnicowanie z zespołami urojemowymi(paranoicznymi).
O rozpoznaniu przesądza oczywiście występowanie omamów, co nie zawsze daje się udowodnić.
Chorzy niechętnie przyznają się do tych objawów, strzegą ich jak swoistej tajemnicy.
Na rzecz zespołu paranoidalnego przemawia obecność urojeń wpływu(oddziaływania)czy odsłonięcia, a także pseudohalucynacji.
Rozpoznanie psychozy schizofrenicznej ułatwia też występowanie objawuw rozpadu struktury osobowości:ambiwalencja, paratymia, paralogia.
O rozkojarzeniu świadczy brak logicznej systematyzacji urojeń w schizofrenii paranoidalnej.
Niekiedy zachodzi konieczność różnicowania z halucynozami i zespołami majaczeniowymi.