Ciągle oznaki zaburzeń przez co najmniej 6 miesięcy(włączając w to okres pierwszego miesiąca ostrych objawżw-por.kryteria A-faza aktywnych objawów), ale także okres cbjawćw prodromalnych i rezydualnych.
W okresie objawów prodromalnych albo rezydualnych powinny występować objawy negatywne albo dwa lub więcej objawów uwzględnionych w kryterium A.
Występowanie zaburzeń schizoafektywnych i afektywnych(w oryginale nastroju)wyłącza rozpoznanie schizofrenii.
Wyłącza rozpoznanie schizofrenii, jeżeli zbjawy są skutkiem działania leków psychoaktywnych i chorób ogólnych(ang.generał medical conditiori).
Jeżeli w wywiadzie są zaburzenia autystyczne, to rozpoznanie schizofrenii wymaga stwierdzenia nasilonych urojeń albo omamów, które rćwnieiutrzymywały się przez ostatni miesiąc lub krócej w przypadku skutecznego leczenia.
Klasyfikacja DSM-IV, w odróżnieniu zd UD-10, wyróżnia znacznie mniej, gdyż jedynie 5 podtypćw schizofrenii nawiązując wyraźnie do pierwotnego podziału Bleulera.
Są to:typ paranoidalny, zdezorganizowany, katatoniczny, niezrżżnicowanyi rezydualny.
Trzeba jednak dodać, że Klasyfikacja DSM-IV dopuszcza możliwość rozpoznawania dodatkowo:popsychotycznych zaburzeń depresyjnych i proste zaburzenie o charakterze deterioracji(ang.simple deteriorative disorder, simple schizophrenia).
Daje też możliwość określenia każdego podtypu schizofrenii w trzech wymiarach:psychotycznym(omamy i urojenia), zdezorganizowanym(zaburzenia mowy, zachowania i niedostosowanie afektywne-ang.inappropriateaffec()i negatywnym(deficytowym).
Każdy wymiar można też stopniować ok jego braku, poprzez lekkie, średnie, do ciężkiego nasilenia.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- dysfunkcja społeczna
- dysfunkcje społeczne
- dysfunkcja spoleczna
- dysfunkcje społeczne badał
- podstawowe dysfunkcje społeczne
- dysfunkje społeczne
- dysfunkcja DSM IV
- renta zaburzenia spoleczne