predyspozycja genetyczna oraz uszkodzenie mózgu we wczesnym okresie życia.
W następstwie interakcji tych czynników i ich patogennego wpływu dochodzi do zaburzenia rozwoju i lateralizacji mózgu.
Konsekwencją tego jest zmniejszenie liczby neuronów i pojawienie się nieprawidłowości w zakresie połączeń neuronalnych w strukturach korowych płatów czołowych i skroniowych, a także w zakresie przekażnicrwa korowa-limbicznego.
Hipotezę, że schizofrenia jest chorzbą związaną z zaburzeniem rozwoju mózgu(ang.neurodevelupment disorder), mówi się o koncepcji neurorozwojowej, wysunęli wprawdzie przed 10 lat psychiatrzy brytyjscy i amerykańscy(Murrayi Lewis oraz Weinberger), lecz trzeba w tym miejscu przypomnieć, że o takiej możliwości pisali znacznie wcześniej polscy psychiatrzy J.
Mazurkiewicz(twórca koncepcji dyssulucji aktywności korowa-psychicznej), M.
Kaczyński(twórca pojęcia “wczesnej schizofrenii”)i T.
Bilikiewicz(twurca warstwzwej, etioepigenetcznejstruktury schizofrenii, w której tzw.li warstwa mieściła organiczne czynniki etiopatogenetyczne schizofrenii).
Szczególnie doniesie są badania nad genetyką schizofrenii, które zdają się wskazywać, że, geny podatności na schizofrenię”mogą się znajdować w niektórych regionach chromosomu 6, 8 i 23.
Sprzężenie genetyczne pomiędzy predyspozycją do schizofrenii, a krótkim ramieniem chromosomu 6 mogłoby dotyczyć miejsc związanych z układem HLA genów zgodności tkankowej.
Wskazuje to na ewentualny udział procesu autoimmunolugicznego w patogenezie schizofrenii, o czym była mowa.
Wracając do koncepcji, tzw.schizofrenii neurorozwojowej, ktćra jest ciągle jeszcze pojęciem hipotetycznym, można się w niej dopauzeć potwierdzenia opinii wypowiedzianej przeze mnie na początku rozdziału, że bleulerowska, grupa schizofrenii”jest niehomogenną grupą chorób.
Istniałyby co najmniej trzy postacie:wrodzona, czyli neurorozwojowa, postać z początkiem w okresie dorosłości oraz schizofrenia o późnym początku, rozpoczynająca się po 60, rż. Mówiąc o konstytucjonalnej predyspozycji do zachorowania na schizofrenię, należy wspomnieć c zależnościach między budową ciała a występowaniem psychozy.
Z badań Kretschmera(niemiecki psychiatra, 1888-1964)wiemy, że u chorych na schizofrenię spotyka się częściej typ budowy leptosomicznu-astenicznej, niż pyknicznej(50, 3:lk/%).
Ten sam badacz, najwybitniejszy przedstawiciel konstytucjonalizmu, wykazał zależność między osobzwością a psychozą.
U chorych na schizofrenię spotyka się częściej schizoidalne(lub łagodniej wyrażone-schizotymiczne)rysy osobowości, chociaż nie dowiedziono w tym zakresie ścisłych korelacji.
Wśród koncepcji podkreślających rolę czynników psychospołeczny c h w powstaniu zaburzeń schizofrenicznych nie można pominąć uznawanego przez psychoanalityków poglądu, że schizofrenia jest regresją do stadium narcystycznegolub jeszcze głębiej.
Pomijając doktrynalny i niekiedy spekulatywny słownik psychoanalizy, można się zgodzić, że środowisko rodzinne i panująca w nim atmosfera emocjonalna(klimat emocjonalny)może wpływać niekorzystnie na rozwój osobowości poprzez brak uczuciowej akceptacji, przez częste przeżywanie lęku i obawy, czy np.rodzice nie rozwiodą się, przez zbyt autorytatywne i apodyktyczne traktowanie przez matkę lub oboje rodziców, przez różnego rodzaju deprywacje i frustracje potrzeb itd.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- Kaczyński M Symptomatologia wczesnej schizofrenii
- mioklonie i budowa asteniczna