Ustawy te zawierają przepisy określające sposoby zapobiegania uzależnieniom i używaniu środków psychoaktywnych, a także przepisy umożliwiające penalizację nielegalnej produkcji tych środków i obrotu nimi.
Ustawa o zapobieganiu narkomanii z roku 1997 umożliwia sądowi wydanie wyroku skazującego za posiadanie, środków odurzających, chyba że jest to ilość nieznaczna, przeznaczona na własny użytek”.
Ustawa zawiera wykaz środków odurzających.
Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu al ko hol i z m o w i daje sądowi możliwość zobowiązania osoby uzależnionej do leczenia.
Może to mieć miejsce, jeśli spełnione są wymogi medyczne(stwierdzenie biegłego psychiatry lub psychologa, że uzasadnione jest rozpoznanie uzależnienia)oraz społeczne(wywiad przeprowadzony przez ośrodek pomocy społecznej).
Postanowienie sądu może zobowiązać do leczenia ambulatoryjnego lub na oddziale odwykowym(łącznie pobyt nie może być dłuższy niż 3 miesiące, a postanowienie jest ważne przez okres 2 lat).
Ustawa o zapobieganiu narkomanii przewiduje możliwość zawieszenia kary za przestępstwa pozosujące w związku z używaniem środków odurzających, a jednocześnie daje możliwość zobowiązania do poddania się leczeniu i rehabilitacji przez okres nie dłuższy niż 2 lata.
Po zakończeniu leczeniai rehabilitacji sąd rozstrzyga, czy orzeczoną karę pozbawienia wolności należ wykonać.
Hospitalizacje uzależnionych na oddziałach psychiatrycznych i odwykowych poza przedstawionymi wyżej sytuacjami-mogą mieć miejsce jedynie za ich zgodą, z wyjątkami określonymi w ustawie o zebranie zdrowia psychicznego(np.przyjęcie pacjenta z powodu majaczenia alkoholowego lub pacjenta z zespołem urojeniowym powstałym w następstwie kontaktu z innym niż alkohol środkiem psychoaktywnym, tj.na podstawie art.23 ustawy).