Trudności metodologiczne w badaniach epidemiologicznych, o których wspomniałem powyżej, jedynie przykładowo sprawiają, że współczynniki rozpowszechnienia zaburzeń psychicznych podawane przez różnych autorów różnią się, niekiedy znacznie, między sobą.
Przytoczę jeden ze starszych przykładów badań prowadzonych przez autorów amerykańskich (Neugebauer i wsp” l 98 O) , którzy porównali wyniki około 30 europejskich i amerykańskich badań epidemiologicznych nad rzeczywistym rozpowszechnieniem zaburzeń psychicznych w populacjach w wieku 18-60-65 lat od 1950 dz 1975 r. (przy czym wartości medialne i zakresy wspu (czynników obliczano w stosunku do 100 tys.ludności) .
W badaniach tych wartość medialna współczynników rozpowszechnienia zaburzeń psychicznych w różnych krajach europejskich i w USA kształtowała się na poziomie Zł%, zaś rozpiętość wyników od I do 698% (cyt, wg E. Siupczyńskiej-Kossobudzkiej i T. Dziduszki, l 989) .
Warto nadmienić, że w zestawieniu amerykańskim uwzględniono badania przeprowadzone w Polsce, w których ustalono, iż rozpowszechnienie (punktowe) czynnościowych zaburzeń psychicznych u dorosłych wynosiło około l 5%.
Nlowsze badania przynoszą zbliżone wyniki.
Wartości współczynników rozpowszechnienia (punktowego) pod koniec lat siedemdziesiątych w Australii, USA i Wielkiej Brytanii mieściły się w granicach 13-l 9 W, w Afryce 24%, a na Taiwanie Ztr%.
Jak widać różnice są dość is*o*e.
Dane statystyczne dotyczące rozpowszechnienia zaburzeń psychicznych i zachorowalności w Polsce pochodzą z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, który cd wielu lat opracowuje roczniki statystyczne.
Dane statystyczne pochodzą z placówek lecznictwa ambulatoryjnego (poradni zdrowia psychicznego, poradni odwykowych i poradni uzależnień) oraz stacjonarnych (szpitale dla psychicznie chorych, oddziały psychiatryczne, kliniki psychiatryczne) .
W roku 1995 wskaźnik rozpowszechnienia osób z zaburzeniami psychicznymi zarejestrowanych w lecznictwie ambulatoryjnym wyniósł 1885 na 100 tys.ludnzici (i wzrósł o 4, 6%w stosunku do 1994 r.
Rozpowszechnienie zaburzeń psychicznych w mieście (2225 na 100 tys.ludności) jest znacznie większe to blisko/O%) niż na wsi (13331.
Z analizy wskaźników rozpowszechnienia w poszczególnych grupach diagnostycznych wynika, że największy wzrost zanotowano u chorych leczonych z powodu psychoz alkoholowych (o prawie I O%) i chorób afektywnych (b B%) .
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- rozpowszechnienie zaburzeń lękowych w polsce
- rozpowszechnienie zaburzeń otępiennych