Klasyfikacja Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Klasyfikacja Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, zwana w skrócie DSM (ang.
Diagnostic and Staristical Manuał of Mental Disorders) , stanowi jeden z najbardziej znanych i stosowanych na świecie systemów diagnostycznaklasyfikacyjnych.
Twórcy tego systemu dążą wytrwale w kolejnych wydaniach: DSM-1, DSM-11, DSM-Ul, DSM-Ul-8, DSM-IV do spopularyzowania i umiędzynarodowienia zawartych w nim kryteriów diagnostycznych, klasyfikacyjnych i terminów.
Widoczna jest pewna unifikacja terminologii z międzynarodową klasyfikacją ICD-10.
Jest tu o tyle zrozumiałe, że przy opracowaniu obydwóch klasyfikacji brali udział ci sami ludzie.
Wysiłki owe mają doniosłe znaczenie dla ogólnoświatowego rozwoju psychiatrii.
Ideałem byłoby bowiem stworzenie takiego układu diagnostyczna-klasyfikacyjnego, który nie tylko katalogowałby i definiował rozpoznania psychiatryczne we wszystkich krajach, ale służyłby szeroko badaniom statystycznym, epidemiologicznym, diagnostyce codziennej, celom naukowo-badawczym, badaniom transkulturowym itd.
Klasyfikacja DSM uległa w ciągu 40 lat istnienia OSM-I powstało w 1952 r.) znacznym zmianom.
Twórcy DSM dążyli do tego, aby spełniał on następujące warunki: 1) był przydatny w wyborze leczenia i kierowania decyzjami w różnych sytuacjach klinicznych: 2) precyzyjnie określał poszczególne kategorie diagnostyczne: 3) stwarzał szansę zaakceptowania go przez klinicystów i badaczy o różnej orientacji teoretycznej: 4) był przydatny dydaktycznie: 5) utrzymywał kompagybilność z ICD-10: 6) unikał nowej terminologii i koncepcji łamiących tradycyjne poglądy, z wyjątkiem sytuacji zdecydowanie koniecznych i nie budzących wątpliWOSCl, 7) określał przydatność diagnostyczną terminów używanych dotąd w sposób niekonsekwentny i umożliwiał uniknięcie używania terminuw o wątpliwej użyteczności: 8) był spójny z danymi pochodzącymi z badań naukowych i jednocześnie zachowywał aktualność przyjętych kategorii diagnostycznych: 9) był przydatny dla opisów naukowych: 10) był otwarty na krytykę klinicystuw i pracowników naukowo-badawczych.
Podstawą klasyfikacji DSM-IV jest tzw.diagnostyka wieloosiowa.