Przez psychozę endogenną Kraepelin rozumiał zaburzenia bez przyczyn zewnętrznych.
Termin ten przetrwał do dzisiaj, chociaż nadaje mu się inny niż dawniej sens.
Pojęcie, endogenii”i, egzogenii”nie pojawia się we współczesnych systemach diagnostyczna-klasyfikacyjnych.
Kraepelin wyodrębnił w swojej klasyfikacji dwa duże, podstawowe kręgi psychotyczne.
Do jednegz zaliczył znane już jednostki-katatonię oraz hebelrenię-i utworzył jedną psychozę endogenną.
Nadał jej miano, otępienie wczesne” (demewiw prewcza) , nazwaną później przez Bleulera schizofrenią.
Za drugi krąg psychotyczny Kraepelm uznał psychozę maniakalna-depresyjną (cyklofrenię, obecnie chorobę afektywną) .
Do powyższej klasyfikacji nawiązał wspomniany wielki szwajcarski reformator psychiatrii E.
Bleuler (I 857-l 939) , który położył główny akcent nie na przebiegu i zejściu psychoz, lecz przede wszystkim na kryterium sympwmwclogiczno-patogenetycznym, zwłaszcza w odniesieniu do, grupy schizofrenii”.
Poglądy Kraepelina i Bleulera, u także ich uczniów, na długie lata zaciążyły na wszystkich grobach klasyfikowania zaburzeń psychicznych.
Także we współczesnych układach klasyfikacyjnych odnajdujemy elementy tych podziałów.
Na zakończenie uwag ogólnych pragnę wyraźnie podkreślić, iż w psychiatrii nie może mieć zastosowania etiologiczny klucz klasyfikacyjny, na którym np.opiera się klasyfikacja chorób zakaźnych, ponieważ nie znamy etiologii najważniejszych i najczęstszych chorób psychicznych (tzn.psychoz endogennych) .
Z punktu widzenia etiopatogenetycznego zaburzenia psychiczne są skutkiem wielu czynników.