Oprócz obniżenia nastroju występuje pobudzenie ruchowe.
Charakteryzuje się zwykle obecnością lęku, który w części przypadków występuje z dużą wyrazistością.
Lęk jest szczególnie charakterystyczny dla depresji endogennej.
Depresja zamaskowana “depresja bez depresji”.
W niektórych przypadkach depresji obniżenie nastroju, odczuwane zwykle przez chorego i relacjonowane jaku głęboki smutek, nie stanowi objawu wiodącego.
Dominują natomiast zaburzenia wegetatywne, m in.ze strony układu sercowa-naczyniowego i pokarmowego.
Chorzy zgłaszają skargi na dolegliwości somatyczne (np.bóle w okolicy serca, bicie serca, zaburzenia jelitowe, zaburzenia miesiączkowania, bóle głowy) oraz na poczucie ogólnego znużenia, obniżenie aktywności, bezsenność, nieokreślony niepokój.
Nie zgłaszają natomiast skarg na depresję ani w pz (ocznym, ani w psychopatologicznym znaczeniu tego słowa.
Rodzaj dolegliwości skłania chorego do szukania pomocy przede wszystkim u lekarzy chorób wewnętrznych, względnie u lekarzy innych specjalności, a nie u psychiatry.
W przypadku podejrzewania depresji zamaskowanej, przed przystąpieniem do ewentualnego podawania środków przeciwdepresyjnych, zachodzi zrozumiała konieczność przeprowadzenia wnikliwych badań, dzięki którym można stwierdzić, że pacjent istotnie nie cierpi na chorobę somdr*czną Pużyński proponuje następujący podział depresji maskowanych, uwzględniający genezę wiodących objawów maskujących: Zespół subdepresyjny o cechach depresji prostej, zbliżony nieco do zespołu neurastenicznego (szybkie wyczerpywanie się, poczucie obniżonej sprawności psychofizycznej, niepokój, zaburzenia wegetatywne) .
Depresja zamaskowana, w której objaw wiodący stanowi obniżenie napędu ruchowego lub też stwierdza się wyraźne zahamowanie w sferze psychicznej.
W tej grupie obraz kliniczny wiąże się z dominowaniem, niekiedy znacznie nasilonych, przejawów zaburzeń rytmów biologicznych, zwłaszcza rytmu TU I O/UWUUd.
Do tej grupy zostały zaliczone przypadki depresji zamaskowanej, w których dominuje przewlekła postać lęku z uczuciem napięcia, trwożliwego oczekiwania, zagrożenia, niepokojem psychicznym i ruchowym.
W niektórych przypadkach lęk przybiera postać agorafobii (por.str.69) lub też na plan pierwszy wysuwają się natręctwa, cz może stwarzać istotne trudności diagnostyczne.
E.
Rozległa grupa piąta obejmuje różne zespoły bólowe oraz zaburzenia psychosomatyczne.
Zespól maniakalny Gmdroma mamacwz, mania) stanowi fazę maniakalną choroby afektywnej oraz występuje w psychozach organicznych, tj.przede wszystkim w psychozach wieku późnego oraz w porażeniu postępującym (w postaci ekspansywnej tej choroby) , niekiedy również w schizofrenii.
Objawy zespołu tx 1) podwyższenie nastroju (samopoczuciak 2) przyspieszenie toku myślenia aż do gonitwy myślowej 3) pobudzenie ruchowe.
W stanie maniakalnym chorzy przejawiają skrajne pobudzenie ruchowe i słowne.
Biegają, krzyczą, wykonują ruchy taneczne.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- zespół subdepresyjny
- pobudzenie ruchowe
- nocne pobudzenie ruchowe czego to objaw