Zespół ten bywa również nazywany depresją prostą.
Zależnie od głębokości zespołu depresyjnego poszczególne objawy występują z różną wyrazistością.
Zazwyczaj, w miarę pogłębiania się depresji, tek myślenia oraz ruchy chorego ulegają coraz to wyraźniejszemu zwolnieniu.
Zahamowanie myślenia (czego dostrzegalnym przejawem jest mutyzm) i zahamowanie ruchowe stanowią charakterystyczne objawy o stu pi e ni a dep re s yj n ego (rwpzr melancholio u: ) .
Zespół depresyjny o umiarkowanej głębokości nazywamy zespołem subdepres yj ny m.
Możliwość popełnienia samobójstwa, którą zawsze należy brać pod uwagę w odniesieniu do chorego w stanie depresyjnym, dotyczy zwłaszcza depresji mniej głębokiej, tj.właśnie zespołu subdepresyjnego.
Niebezpieczeństwo wiąże się z zachowaniem pewnej zdolności du działań ruchowych.
Dlatego też poprawa, polegająca na spłyceniu objawów depresji i zmniejszeniu spowolnieniaruchowego, musi być oceniana z całą wnikliwością i ostrożnością, tym bardziej że chorzy zwykle ukrywają przed otoczeniem ewentualne zamiary samobójcze.
Obraz kliniczny zespołu depresyjnego wykazuje dość często nie tylko trzy podstawowe objawy, ale również inne, zwłaszcza lęk, urojenia, szczególnie poniżenia, upośledzenia, grzesznoici, winy, hipochondryczne.
W sporadycznych przypadkach zespół depresyjny, a również osłupienie depresyjne, ustępuje nagle wśród objawów gwałtownego podniecenia (rwzmwme lanc holicuą.
Depresję, poza chorobą afektywną, stwierdza się mJn, w tzw.psychozach inwolucyjnych oraz w psychozach przedstarczych i starczych, czasem w schizofrenii.
Zespół depresyjny stanowi również jedną z postaci psychoz reaktywnych.
Zespół depresyjny z pobudzeniem ruchowym i słownym (melancw (ja agituw) .
W odróżnieniu od opisanego powyżej zespołu, typowego”, w niektórych przypadkach, zwłaszcza w przebiegu psychoz przedstarczych, starczych i tzw.inwolucyjnych, depresja przybiera inny obraz.
Artykuł dotyczy następujących zagadnień:
- depresja prosta
- zespol subdepresyjny
- nastrój subdepresyjny