może towarzyszyć poczucie braku łączności pomiędzy sobą w chwili obecnej, tym innym, zmienionym, a sobą kiedyś.
Inaczej w depresji, gdy chory śledzi zachodzące w nim zmiany, nieraz nawet widząc je w sposób wyolbrzymiony, ale ma poczucie nieprzerwanej ciągłości i indywidualnej odrębności psychicznej.
W przypadku derealizacji chory odbiera rzeczywistość w sposób zmieniony.
Świat staje się nierealny, niezrozumiały, udziwniony, inny niż dawniej.
Derealizacjawystępuje w różnych postaciach schizofrenii oraz w zespołach zaburzeń świadomości, m in.w zespołach onejrcidalnych i stanach depresyjnych.
Spotykamy się też z określeniem derealizacja nerwicowa.
Należy jednak wyraźnie odróżnić re objawy, tj.derealizację jako objaw psychotyczny, charakterystyczny zwłaszcza dla schizofrenii, i derealizację nerwicową.
Ta ostatnia jest płytsza, nie zawiera elementów magicznego udziwnienia świata ani-rzecz jasna-interpretacji urojeniowych, lecz jedynie psychasteniczne wątpliwości, czy aby otoczenie nie jest jakby zmienione, jego realność jakby niepełna.
Analogiczna uwaga dotyczy depersonalizacji nerwicowej, gdy chory z niepokojem dostrzega i rozważa zachodzące zmiany w jego osobowości.
Podobnie brzmiące nazwy nie mogą przysłonić jakościowych różnic między depersonalizacją (i derealizacją) schizofreniczną a nerwicową.